 | |||
| cesarzowa rzymska | |||
| Okres | |||
|---|---|---|---|
| Jako żona | |||
| Poprzedniczka | |||
| Następczyni | Nonia Celsa | ||
| Dane biograficzne | |||
| Data śmierci | |||
| Ojciec | |||
| Mąż | |||
| |||
Plautylla, Publia Fulvia Plautilla (zm. 211) – cesarzowa rzymska, pierwsza i jedyna małżonka cesarza Karakalli[1].
Była córką wpływowego prefekta pretorianów Gajusza Fulwiusza Plaucjana[1] i jego żony Hortensji. Wiosną 202 r., w trakcie obchodów decennaliów panującego Septymiusza Sewera (9-15 kwietnia)[2][3], jako 15-letnia poślubiła Karakallę[a], uzyskując godność augusty i związane z nią przywileje (m.in. emitowania monet z jej podobizną)[4]. Politycznie uwarunkowany związek małżeński był niedobrany i nieszczęśliwy, a według niektórych źródeł nigdy nie skonsumowany[5], zachowując cechy „białego małżeństwa”[6]. Choć źródła numizmatyczne sugerują, że w 204 r. para mogła doczekać narodzin córki[7], zasadniczo przyjmuje się, że ich związek był bezpotomny[3].
Ożeniony pod przymusem Karakalla odnosił się z ostentacyjną niechęcią do żony i z jawną nienawiścią do teścia, kierując mordercze groźby pod ich adresem[4]. Ten wrogi stosunek zyskał poparcie ze strony matki, Julii Domny, zaniepokojonej nadmiernymi wpływami i ambicjami cesarskiego faworyta[2] (por. Herodian: Historia cesarstwa rzymskiego III 10,8). W 205 r. Plaucjan oskarżony przez Karakallę o spiskowanie przeciwko władcy i jego synom, został zamordowany w obecności cesarza. Dobra jego uległy konfiskacie, pamięć potępieniu (damnatio memoriae), a najbliższe otoczenie poddano prześladowaniom[6]. W następstwie Karakalla rozwiódł się z Plautyllą[b], którą również skazano na zatarcie pamięci i na wygnanie na Sycylię wraz z jej bratem Gajuszem Fulwiuszem Plautusem Hortensjuszem (por. Herodian: Historia cesarstwa rzymskiego III 13,2-3)[8] (lub według innej wersji na Liparę[9]). Po śmierci ojca w lutym 211 roku Karakalla nakazał zgładzić oboje zesłańców[3][8] (por. Herodian: Historia cesarstwa rzymskiego IV 6,3).
