Royal Rumble (2022)

Zobacz też: Wrestling.

Royal Rumble oferowało walki profesjonalnego wrestlingu z udziałem wrestlerów należących do brandów Raw i SmackDown. Wyreżyserowane rywalizacje (storyline’y) były kreowane podczas cotygodniowych gal Raw i SmackDown. Wrestlerzy są przedstawieni jako heele (negatywni, źli zawodnicy i najczęściej wrogowie publiki) i face’owie (pozytywni, dobrzy i najczęściej ulubieńcy publiki), którzy rywalizują pomiędzy sobą w seriach walk mających budować napięcie. Kulminacją rywalizacji jest walka wrestlerska lub ich seria^[2][3].

Tradycją gali Royal Rumble jest zorganizowanie dwóch Royal Rumble matchy, w którym zwycięzca otrzymał szansę na walkę o WWE Championship (brandu Raw) lub WWE Universal Championship (brandu SmackDown) na WrestleManii 38, a zwyciężczyni otrzymała szansę na walkę o WWE Raw Women’s Championship lub WWE SmackDown Women’s Championship także na WrestleManii 38^[4][5].

Brock Lesnar vs. Bobby Lashley

Na Day 1, Brock Lesnar pokonał Bobby’ego Lashleya, Setha "Freakin" Rollinsa, Kevina Owensa i broniącego tytułu Big E w Fatal 5-Way matchu, by wygrać WWE Championship; pierwotnie zaplanowano to jako Fatal 4-Way match, ale Lesnar został dodany, ponieważ jego zabookowana walka z Universal Championem Romanem Reignsem została odwołana, ponieważ Reigns uzyskał pozytywny wynik testu na COVID-19^[6]. Na następnym odcinku Raw, Lesnar ponownie spotkał się z Paulem Heymanem, który ogłosił, że pierwszy pretendent Lesnara do tytułu zostanie określony przez Fatal 4-Way match pomiędzy Lashleyem, Owensem, Rollinsem i Big E. Lashley wygrał walkę, aby otrzymać pojedynek Lesnarem o WWE Championship na Royal Rumble^[7].

Edge i Beth Phoenix vs. The Miz i Maryse

Na Day 1, WWE Hall of Famer Beth Phoenix pojawiła się, aby pomóc swojemu mężowi i Hall of Famemerowi, Edge’owi, kiedy został zaatakowany przez Maryse, gdy był zaangażowany w walkę z The Mizem; Edge ostatecznie wygrał walkę^[6]. Na następnym odcinku Raw, Miz i Maryse skrytykowali Edge’a i Phoenix, a ten ostatni wyzwał Miza i Maryse na Mixed Tag Team match na Royal Rumble. Miz zgodził się, pomimo niezadowolenia Maryse^[7].

Becky Lynch vs. Doudrop

Na Day 1, Becky Lynch pokonała Liv Morgan, aby zachować Raw Women’s Championship^[6]. Na następnym odcinku Raw, Morgan skonfrontowała z Lynch, pragnąc kolejnego rewanżu. Bianca Belair przerwała, również pragnąc walki o mistrzostwo z powodu nierozstrzygniętej rywalizacji z Lynch, która rozpoczęła się na SummerSlam w 2021 roku. Następnie doszło do bójki. Później na backstage’u Doudrop skonfrontowała się z WWE officials Adamem Pearcem i Sonyą Deville, domagając się walki o tytuł, ponieważ była zmęczona Belair i Morgan, którzy zawsze mieli okazje. Pearce i Deville ogłosili na następny tydzień pojedynek Triple Threat match pomiędzy Belair, Doudrop i Morgan, w którym zwycięzca zmierzy się z Lynch o Raw Women’s Championship na Royal Rumble^[7]. Walkę wygrała Doudrop, dzięki atakowi Lynch na Belair^[8].

Johnny Knoxville vs. Sami Zayn/Męski Royal Rumble match

Na Day 1, aktor Jackass i kaskader Johnny Knoxville ogłosił, że weźmie udział w męskim Royal Rumble matchu^[6]. Na następnym odcinku SmackDown, Sami Zayn spotkał się z Knoxvillem na backstage’u i stwierdził, że Knoxville nie zakwalifikował się do rywalizacji w Royal Rumble matchu, ani nie zdobył okazji, by w nim uczestniczyć. Po tym, jak Zayn przegrał swoją walkę tej nocy, Knoxville wybiegł do ringu i wyrzucił Zayna przez górną linę. Spiker Mike Rome ogłosił następnie, że Knoxville oficjalnie zakwalifikował się do Royal Rumble matchu, ku niezadowoleniu Zayna^[9].

Roman Reigns vs. Seth "Freakin" Rollins

7 stycznia na odcinku SmackDown, gdy Universal Champion Roman Reigns nie miał pretendenta do tytułu na Royal Rumble, WWE official Adam Pearce poinformował Reignsa, że wybrał jego przeciwnika. Reigns odprawił Pearce’a, stwierdzając, że pokonał już wszystkich z listy SmackDown. Później tej nocy, Seth "Freakin" Rollins z Raw skonfrontował się z Reignsem w jego szatni, śmiejąc się histerycznie z Reignsa, pozornie potwierdzając, że był wyborem Pearce’a^[9]. 10 stycznia na odcinku Raw, Rollins potwierdził, że będzie walczył z Reignsem o Universal Championship na Royal Rumble w międzybrandowym pojedynku^[8]. 21 stycznia na odcinku SmackDown, Rollins i Kevin Owens pokonali The Usos (Jey Uso i Jimmy Uso) przez dyskwalifikację dzięki interwencji Reignsa, i zgodnie z stypulacją, The Usos zostali zbanowani z ringside’u podczas walki o Universal Championship; a jeśli Rollins i Owens by przegrali, Rollins stracił by swoją walkę o tytuł^[10].

Żeński Royal Rumble match

7 stycznia na odcinku SmackDown, SmackDown Women’s Champion Charlotte Flair ujawniła 18 wrestlerek, które będą rywalizować w Royal Rumble matchu kobiet, w tym WWE Hall of Famers i weterani, a zwłaszcza Impact Knockouts World Champion Mickie James – pierwszy raz WWE otwarcie uznało jedno z mistrzostw Impact Wrestling. Dodatkowo Flair zadeklarowała, że również weźmie udział w walce, stwierdzając, że będzie pierwszą panującą mistrzynią kobiet, która wygra Royal Rumble. Podczas gdy zwycięzca tradycyjnie wygrywa walkę o mistrzostwo na WrestleManii, Flair powiedziała, że zamiast tego jej nagrodą będzie wybór przeciwnika na WrestleManii 38^[9].

Główne show

Pay-per-view rozpoczęło się, gdy Roman Reigns bronił mistrzostwo Universal przeciwko Sethowi "Freakin" Rollinsowi, a The Usos (Jey Uso i Jimmy Uso) nie mogli wejść na ringside. Reigns wszedł jako pierwszy, a za nim Rollins, który wyszedł do poprzedniej piosenki wejściowej i poprzedniego ubrania The Shield i przeszedł przez tłum, by drwić z Reignsa. Rollins wykonał Powerbomb na Reignsie na stole komentatorskim. Rollins wykonał Stomp on Reignsie, ale nie udało się go przypiąć. Rollins wykonał Pedigree on Reignsie i ponownie go nie przypiął. W końcowych momentach, Reigns założył dźwignię Gilotynę na Rollinsie, który chwycił linę, aby przerwać poddanie; jednak Reigns odmówił przerwania wykonywania dźwigni na Rollisie i został zdyskwalifikowany. Rollins wygrał walkę, ale Reigns zachował tytuł, ponieważ tytułu nie traci się przez dyskwalifikację, chyba że postanowiono inaczej. Po walce, Reigns zaciekle atakował Rollinsa stalowym krzesłem^[1].

Następny był Royal Rumble match kobiet, w którym zwyciężczyni zdobędzie walkę o mistrzostwo kobiet na WrestleManii 38. Sasha Banks rozpoczęła walkę wraz z Meliną w swojej pierwszej walce w WWE od 2011 roku. Banks wyeliminowała Melinę wcześnie, podobnie jak Kelly Kelly (nr 4), tylko po to, aby Queen Zelina (nr 7) wyeliminowała Banks. Zamiast wziąć udział w walce, Sonya Deville (nr 11) zasiadła przy stole komentatorskim. Cameron, w swoim pierwszym występie w WWE od 2016 roku, weszła z numerem 13. Deville następnie oficjalnie weszła do walki i wyeliminowała Cameron, ze względu na jej powiązania z Naomi, z którą Deville rywalizowała na SmackDown. Naomi weszła z numerem 14 i wyeliminowała Deville, która później odwdzięczyła się i wyeliminowała Naomi. Ivory weszła z numerem 18 w swoim gimmicku Right to Censor i została szybko wyeliminowana przez Rheę Ripley (nr 16). Mistrzyni Świata Impact Knockouts, Mickie James, weszła z numerem 20 i została wyeliminowana przez Litę (nr 26). Alicia Fox i Sarah Logan niespodziewanie powróciły z numerami odpowiednio 21 i 25, ale zostały wyeliminowane przez powracające Bella Twins, Brie Bella (nr 19) i Nikki Bella (nr 24). Summer Rae, która pojawiła się na SmackDown przed galą, ponownie rozpoczęła rywalizację z Natalyą (nr 12), powróciła do ringu po raz pierwszy od ponad 6 lat z numerem 23, ale została wyeliminowana przez Natalyę. Mighty Molly weszła z numerem 27 i została zaatakowana przez Nikki A.S.H. (nr 22) i szybko została wyeliminowana. Ronda Rousey niespodziewanie powróciła z numerem 28, po raz pierwszy od czasu WrestleManii 35 w kwietniu 2019 roku. Ostatnia czwórka, która została w walce to Flair, Rousey, Bianca Belair (nr 8) i Shayna Baszler (nr 30). Belair i Baszler zostały wyeliminowane przez Flair. Gdy Flair próbowała wyeliminować Rousey, to ona złapała Flair i wyeliminowała ją, aby wygrać walkę i zdobyć walkę o mistrzostwo kobiet na WrestleManii 38^[1].

Następnie, Becky Lynch broniła mistrzostwo kobiet Raw przeciwko Doudrop. W końcówce, Lynch wykonała Manhandle Slam z najwyższej liny na Doudrop, aby zachować tytuł^[1].

W czwartej walce, Brock Lesnar (w towarzystwie Paula Heymana) bronił mistrzostwo WWE przeciwko Bobby’emu Lashleyowi (w towarzystwie MVP). Na początku walki, Lesnar i Lashley wykonali przeciwko sobie German Suplexy. Lashley następnie wykonał dwa Speary na Lesnarze, który wytoczył się poza ring. Gdy Lashley próbował wykonać Spear na Lesnarze przez barykadę, tak jak zrobił to na Day 1, Lesnar usunął się z drogi, a Lashley przebił się przez barykadę. Po powrocie na ring, Lesnar wykonał wiele German Suplexów na Lashleyu. Gdy Lashley założył dźwignię Hurt Lock, Lesnar próbował się uwolnić, wciskając Lashleya w narożnik, nieumyślnie obezwładniając sędziego. Lesnar wykonał F5 na Lashleyu, który przypadkowo ponownie obezwładnił sędziego. W końcówce, Roman Reigns wszedł na ring i wykonał Spear na Lesnarze. Reigns zasygnalizował Heymanowi, aby wręczył mu pas mistrzowski WWE Championship, co zrobił, stając przeciwko Lesnarowi. Reigns następnie uderzył Lesnara w głowę pasem mistrzowskim, po czym Heyman odszedł z Reignsem, ponownie dostosowując się do Reignsa jako jego specjalny doradca. Lashley przypiął Lesnara, aby po raz drugi zdobyć tytuł^[1].

W przedostatniej walce, Edge i Beth Phoenix zmierzyli się z The Miz i Maryse w Mixed Tag Team matchu. Podczas walki, gdy sędzia był skoncentrowany na Mizie, Maryse uderzyła Phoenix od tyłu torebką, prawie przypinając ją, a także zdołała wykonać Hurricanrana na Edge’u z górnej liny. Miz wykonał Skull Crushing Finale na Edge’u, i był bliski przypięcia. Ostatecznie Edge i Phoenix wykonali podwójny Spear na Mizie i wykonali parę Glam Slamów na Mizie i Maryse, aby wygrać walkę^[1].

Walka wieczoru

Brock Lesnar i Ronda Rousey, zwycięzcy odpowiednio męskiego i żeńskiego Royal Rumble matchu.

Walką wieczoru był męski Royal Rumble match o walkę o światowy tytuł na WrestleManii 38. Walkę rozpoczęli AJ Styles i mistrz Interkontynentalny Shinsuke Nakamura. Johnny Knoxville wszedł z nr 9 i wszedł po Samim Zaynie (nr 8). Po tym, jak Knoxville wykonał kilka finisherów od innych wrestlerów, został wyeliminowany przez Zayna, który następnie został wyeliminowany przez Stylesa. Omos wszedł z numerem 11 i wyeliminował kilku uczestników. Pozostali zjednoczyli się przeciwko Omosowi, aby go wyeliminować, w tym Styles. Happy Corbin (nr 15) i Madcap Moss (nr 19) pomagali sobie nawzajem w wyeliminowaniu niektórych uczestników. Drew McIntyre niespodziewanie powrócił po kontuzji z numerem 21 i wyeliminował Corbina i Mossa w ramach zemsty za kontuzjowanie go kilka tygodni wcześniej. Kofi Kingston wszedł z numerem 24, ale został wyeliminowany w 20 sekund z powodu zbotchowanego spotu; próbował wylądować na zewnętrznej barykadzie, ale obie stopy przypadkowo dotknęły podłogi. W swoim pierwszym występie od WrestleManii 37 rok wcześniej, piosenkarz reggaeton Bad Bunny wszedł z numerem 27 jako niespodziewany uczestnik i wyeliminował Sheamusa (nr 18) i Dolpha Zigglera (nr 16). Shane McMahon, również w swoim pierwszym występie od WrestleManii 37, niespodziewanie wszedł z numerem 28 i wyeliminował Kevina Owensa (nr 22). Brock Lesnar następnie wszedł jako niespodzianka z numerem 30 i wyeliminował Randy’ego Ortona (nr 29) i Bad Bunny’ego, pozostawiając finałową czwórkę, McIntyre’a, McMahona i Riddle’a (nr 20). Lesnar wyeliminował Riddle’a i McMahona, po czym zmierzył się z McIntyre’em, tym samym, który wyeliminował Lesnara na Royal Rumble 2020. McIntyre spudłował z Claymore Kickiem, a Lesnar przerzucił McIntyre’a przez górną linę ruchem F5, aby wygrać walkę i zdobyć walkę o światowy tytuł na WrestleManii 38, stając się czwartą osobą, która wygrała z numerem 30 (po The Undertakerze w 2007 roku, Johnie Cenie w 2008 roku i Triple H’u w 2016 roku). To sprawiło, że Lesnar został dziewiątym dwukrotnym zwycięzcą Royal Rumble matchu, a jego pierwsze zwycięstwo miało miejsce w 2003 roku. To również uczyniło go pierwszą osobą, która przegrała walkę o światowe mistrzostwo, a następnie wygrała tytułową walkę tej samej nocy. Wśród innych wielokrotnych zwycięzców Royal Rumble matchu, Lesnar ustanowił również rekord najdłuższego czasu między zwycięstwami w Royal Rumble matchu wynoszącą 19 lat. Ustanowił również rekord za najmniej czasu spędzonego w Royal Rumble matchu, zanim go wygrał. Był w walce przez 2 minuty i 30 sekund, bijąc rekord Edge’a z 2010 roku o 5 minut i 7 sekund^[1].

Wejścia i eliminacje w żeńskim Royal Rumble matchu

    – członkini brandu Raw

    – członkini brandu SmackDown

    – członkini WWE Hall of Fame

    – członkini Impact Wrestling

    – wolna agentka

    – zwyciężczyni

(*) – Sonya Deville była już wyeliminowana, kiedy ona wyeliminowała Naomi.

Wejścia i eliminacje w męskim Royal Rumble matchu

    – członek brandu Raw

    – członek brandu SmackDown

    – celebryta

    – wolny agent

    – zwycięzca

W następnym odcinku Raw, Ronda Rousey zastanawiała się, o który tytuł walczyć, ponieważ miała burzliwą historię z obydwoma panującymi mistrzyniami. Po tym, jak mistrzyni kobiet Raw Becky Lynch skonfrontowała się z Rousey i zażądała, aby dokonała wyboru tej nocy, Rousey odpowiedziała, że ujawni swój wybór na SmackDown^[16]. Tam Rousey ogłosiła, że wyzwie Charlotte Flair na walkę o SmackDown Women’s Championship na WrestleManii 38^[17].

Raw

Również w następnym odcinku Raw, Brock Lesnar ujawnił, że będzie walczył z Romanem Reignsem o Universal Championship na WrestleManii 38. Jednak wyzwał również Bobby’ego Lashleya na rewanż o WWE Championship tej nocy z powodu kontrowersyjnego zakończenia walki na Royal Rumble. Lashley odmówił, jednak WWE official Adam Pearce dodał Lesnara do WWE Championship Elimination Chamber matchu na Elimination Chamber. Seth "Freakin" Rollins został również dodany do Chamber matchu ze względu na techniczne pokonanie Reignsa na Royal Rumble^[16]. Lesnar wygrał Elimination Chamber match, aby odzyskać WWE Championship, tym samym przekształcając swoją walkę o Universal Championship przeciwko Reignsowi na WrestleManii w Winner Takes All Championship Unification match^[18].

SmackDown

Drew McIntyre kontynuował również rywalizację z Happym Corbinem i Madcap Mossem na SmackDown, ponieważ prawie zakończyli jego karierę na Day 1^[17].

• Oficjalna strona Royal Rumble