Rybak nocny

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego nazwał w 1758 roku szwedzki przyrodnik Karol Linneusz nadając mu nazwę Vespertilio leporinus^[2]. Holotyp pochodził z Surinamu^[32].

Taksonomia N. leporinus od dłuższego czasu jest stabilna^[33]. Nowsze prace oparte na sekwencjonowaniu DNA mitochondrialnego (region kontrolny) i jądrowego (RAG2) materiału genetycznego dały stosunkowo jednolity krajobraz filogenetyczny o niskiej różnorodności genetycznej, który wydaje się wskazywać, że podgatunek z północnego zasięgu jest ważny^[33]. W Ameryce Południowej N. leporinus może być reprezentowany tylko przez jeden inny podgatunek, ale potrzebne są dodatkowe badania^[33]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World rozpoznają trzy podgatunków^[33]. Podstawowe dane taksonomiczne podgatunków (oprócz nominatywnego) przedstawia poniższa tabelka:

• Noctilio: łac. nox, noctis „noc”; końcówka -ilio (jak w Vespertilio)^[36].
• leporinus: łac. lepus, leporis „zając”^[37]; przyrostek -inus „odnoszący się do, podobny”^[38].
• mastivus: nowołac. mastivus „odnoszące się do mastifa”, od ang. mastiff „mastif”^[39].
• rufescens: łac. rufescens, rufescentis „rudawy, czerwonawy”, od rufescere „być rudawym”, od rufus „czerwony”^[40].

Rybak nocny występuje w Ameryce zamieszkując w zależności od podgatunku^[33]:

• N. leporinus leporinus – Gujana, Nizina Amazonki i większość Brazylii.
• N. leporinus mastivus – zachodni i południowy Meksyk, Ameryka Środkowa, Indie Zachodnie, północna, zachodnia i wschodnia Kolumbia, Wenezuela, zachodni Ekwador i skrajnie północno-zachodnie Peru.
• N. leporinus rufescens – wschodnia Boliwia, Paragwaj, północna Argentyna i południowa Brazylia.

Długość ciała (bez ogona) 82–100 mm, długość ogona 23–28 mm, długość ucha 28–30 mm, długość tylnej stopy 25–34 mm, długość przedramienia 81–87 mm; masa ciała 50–90 g^[41]. Ma duże uszy i małe oczy, a jego górna warga jest rozdzielona i przez wcięcie widoczne są duże siekacze. Ma długą, gęstą, pomarańczową sierść z jasną smugą wzdłuż grzbietu.

Zamieszkuje zróżnicowane środowiska w tropikalnej części Ameryki Środkowej i Południowej. Rybak nocny żyje nad brzegami zbiorników wód słodkich i nad morzem, w grupach liczących od 50 do 80 osobników. Żywi się owadami, żabami, rybami i gryzoniami.

• A. von Pelzeln. Brasilische Säugethiere. Resultate von Johann Natterer's Reisen in den Jahren 1817 bis 1835. „Verhandlungen der Kaiserlich-Königlichen Zoologisch-Botanischen Gesellschaft in Wien”. 33, s. 1–140, 1883. (niem.). 
• Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062  (ang.).
• "Ssaki Wielka Encyklopedia Zwierząt" Educational Oxford
• D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Noctilio (Noctilio) leporinus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-07-01].
• J.S. Zijlstra: Home. Hesperomys project. [dostęp 2022-06-28]. (ang.).