Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych

Charlotte Amalie

Christiansted

Charlotte Amalie-C.E. King

Porty lotnicze na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych

Wyspy zostały odkryte w 1493 przez Kolumba. Osiedlili się tam koloniści holenderscy oraz angielscy piraci. Skład etniczny zmienił się na skutek sprowadzania na wyspy afrykańskich niewolników. W 1672 nastąpił podział Wysp Dziewiczych na brytyjskie i duńskie^[3]. Jako pierwsza przez Duńską Kompanię Zachodnioindyjską została skolonizowana wyspa Saint Thomas, później Saint John. Następnie przejęła ona Saint Croix, będącą przedtem posiadłością francuską. W 1754 Duńskie Wyspy Dziewicze zostały kolonią koronną^[4]. W 1917 zostały wykupione za 25 mln dolarów przez Stany Zjednoczone, z przeznaczeniem na bazę strategiczną (w 1916 roku na tę transakcję zgodzili się Duńczycy w referendum). Od roku 1954 posiadają wewnętrzną autonomię, a od 1970 same wybierają gubernatora^[4].

Osobny artykuł: Geografia Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych.

Archipelag wysp należy do śródziemnomorza amerykańskiego i leży w tak zwanym antylskim łuku wulkanicznym. Zbudowane ze sfałdowanych w orogenezie alpejskiej skał pochodzenia wulkanicznego, wyspy cechują się występowaniem wzniesień o przeciętnych wysokościach 300 m n.p.m. Wyspy Dziewicze USA leżą w strefie klimatu równikowego i są nawiedzane przez huragany. Na wyspach rosną wiecznie zielone lasy podzwrotnikowe. Fauna należy do antylskiej krainy neotropikalnej.

Osobny artykuł: Demografia Wysp Dziewiczych Stanów Zjednoczonych.

76% mieszkańców stanowią osoby czarnoskóre, 15,6% biali, osoby o mieszanej etniczności stanowią 2,1%, Azjaci 1,4% a pozostali 4,9%. 17,4% populacji identyfikuje się jako Latynosi^[2]. Ludność latynoska w większości składa się z Portorykańczyków (Boricua) którzy stanowią 10,3% a w 5,4% z Dominikańczyków^[5].

Gospodarka wysp opiera się na turystyce, handlu oraz produkcji rumu. Jednym z głównych zajęć miejscowej ludności jest obsługa turystów, których rocznie przybywa tu średnio 2,5 – 3,0 mln, przy czym są to głównie pasażerowie statków wycieczkowych. Z powodu słabo rozwiniętego rolnictwa, większość produktów spożywczych jest importowana. Na wyspach uprawia się głównie warzywa, owoce oraz sorgo. Przemysł opiera się na destylacji rumu, budownictwie, farmaceutyce oraz branży elektronicznej^[2].

W 2017 roku infrastrukturę wysp poważnie uszkodził huragan Irma, a dwa tygodnie później huragan Maria. Władze oszacowały, że koszt odbudowy wysp wyniesie około 7,5 mld $, co jest niemalże dwukrotnością rocznego PKB tego terytorium^[2].

Struktura religijna kraju w 2015 roku, według The Association of Religion Data Archives^[6]:

• protestanci – 47,9% (lub 65,5% w 2010^[7]):
  • anglikanie – 13,6%,
  • zielonoświątkowcy – 10,3%,
  • pozostali – 24% (głównie: adwentyści dnia siódmego, baptyści, metodyści, bracia morawscy i luteranie^[8]),
• katolicy – 28,5%,
• niezidentyfikowani – 12,7%,
• pozostali chrześcijanie – 4,9%:
  • świadkowie Jehowy – 0,6%,

    Zobacz więcej w artykule Świadkowie Jehowy w Stanach Zjednoczonych, w sekcji Świadkowie Jehowy na Wyspach Dziewiczych Stanów Zjednoczonych.

  • mormoni – 0,5%^[9],
• bez religii – 4%,
• bahaiści – 0,6%,
• prawosławni – 0,5%,
• hinduiści – 0,4%,
• żydzi – 0,3%,
• muzułmanie – 0,1%.

• Brytyjskie Wyspy Dziewicze
• Duńska Kompania Zachodnioindyjska

• Encyklopedia Geograficzna Świata: Ameryka Północna. Wydawnictwo OPRES Kraków 1996 ISBN 83-85909-20-6

• Fotografia podróżnicza - Wyspy Dziewicze - zdjęcia i informacje dotyczące Charlotte Amalie i wyspy St. John