Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sieć innowacyjna – forma organizacji przedsiębiorstw, osób, instytucji wspólnie przyczyniających się do rozwoju innowacji.
Niezależne podmioty grupują się w sposób:
- spontaniczny (oparty na zasadach kooperacji rynkowej)
- wspierany przez instytucje władzy publicznej, np. w formie klastrów
- wymuszony przez władzę bądź dominujące kooperanta.
W wyniku grupowania powstaje względnie trwała sieć firm.
Trwałość i rozpad sieciedytuj kod
Narzędziami i czynnikami zapewniającymi trwałość sieci powiązań są:
- więź interesów potwierdzonych umowami kooperacyjnymi,
- więzi wynikające z przyjaźni i zaufania,
- więzi kapitałowe i majątkowe (udziały we współwłasności, wzajemna własność).
Sieci rozpadają się, gdy:
- któreś z ogniw nie spełnia oczekiwań pozostałych ("wyrzucenie"),
- sieć nie spełnia wymagań któregoś z ogniw ("porzucenie").
- Piotr Dwojacki: Powstawanie i funkcjonowanie sieci organizacyjnych. Poznań: TNOiK, 1995.brak strony w książce
- W.G. Biemans: Managing Innovations Within Networks. Routledge: 1992.brak strony w książce
- Sieci innowacyjne. [dostęp 2012-10-19].
