Starzec wiosenny
Starzec wiosenny (Senecio vernalis) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Pochodzi z Azji i południowo-wschodniej Europy[3]. Do Polski został przypadkowo zawleczony w wieku XVIII-XIX. Obecnie występuje w całej Polsce. Dla gatunków rodzimych stanowi niewielkie zagrożenie, jednak na obszarach chronionych powinien być zwalczany[4]. Na niżu jest rośliną pospolitą, w górach (występuje tylko na niższych położeniach) jest rzadszy. Status gatunku we florze Polski: kenofit.
 | |
| Systematyka[1][2] | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Podkrólestwo | |
| Nadgromada | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Nadklasa | |
| Klasa | |
| Nadrząd | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek | starzec wiosenny |
| Nazwa systematyczna | |
| Senecio vernalis Waldst. & Kit. Descr. icon. pl. Hung. 1:23, t. 24. 1800 | |
Morfologia
- Łodyga
- Wzniesiona o wysokości 10-80 cm, rozgałęziająca się.
- Liście
- Pierzasto-klapowane o ząbkowanych i obustronnie pajęczynowato owłosionych łatkach. Liście uszkowatymi nasadami obejmują łodygę.
- Kwiaty
- Kwiatostan złożony: koszyczki zebrane w rozgałęziony podbaldach. Koszyczki o średnicy 8-10 mm z plewinkami na dnie. Okrywa koszyczka o dzwonkowatym kształcie, jednorzędowa, złożona z jajowatych lub lancetowatych, nie zachodzących na siebie listków o czarnych szczytach. Przeważnie występuje 21 listków okrywy oraz 6-12 dodatkowych listków. Brzeżne, duże kwiaty języczkowe mają żółty kolor, są płaskie i odstające, wewnątrz koszyczka kwiaty rurkowe. Kwitnie od maja do czerwca, czasami kwitnienie przedłuża się do września.
- Owoc
- Niełupki z pappusem rozsiewane przez wiatr (anemochoria).
Biologia i ekologia
Roślina jednoroczna lub dwuletnia. Siedlisko: piaski, przydroża, nieużytki i siedliska ruderalne. Hemikryptofit. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla Ass. Cerastio-Androsacetum[5]. Roślina trująca.
Zmienność
Tworzy mieszańce ze starcem zwyczajnym[6].