za cel wspólnej wojny uznano wspólną walkę z Augustem II Mocnym i carem Piotrem I Wielkim, wypędzenie z granic Polski Augusta II Mocnego wraz z jego stronnikami i zmuszenie go do abdykacji oraz zadośćuczynienie dla króla szwedzkiego i Rzeczypospolitej;
król szwedzki zobowiązał się zwrócić Rzeczypospolitej ziemie zdobyte na Moskwie a utracone przez nią w ostatniej wojnie;
Karol XII zyskał prawo do utrzymywania wojsk szwedzkich na terenie Rzeczypospolitej oraz ich przemarszu i rekrutacji;
Rzeczpospolita pozbawiona została możliwości zawierania przymierzy niekorzystnych dla Szwecji i innych bez jej zgody;
Rzeczpospolita zobowiązała się wziąć w opiekę dom Sobieskich, wyjednać przy zawieraniu pokoju z Augustem uwolnienie książąt oraz przejąć odpowiedzialność za pożyczoną przez nich sumę pieniężną;
Rzeczpospolita miała uznać tytuł królewski elektora brandenburskiego w zamian za uznanie Stanisława;
Sapiehowie mieli być przywróceni do wszystkich godności, urzędów i majątków, sprawcy ich poniżenia mieli być ukarani;
Szwecja uzyskała koncesje w dziedzinie handlu i żeglugi;
Królestwo Szwecji miało zyskać Księstwo Kurlandii, a Karol XII dążył do wywalczenie praw dla polskich dysydentów. Wobec dużego sprzeciwu Polaków, król szwedzki odstąpił od tych pomysłów.