Wyżnia Walentkowa Czuba
Wyżnia Walentkowa Czuba (słow. Vyšný Valentkov zub, niem. Oberer Valentinszahn, węg. Felső-Bálint-fog)[1] – mało wybitna skalna czuba z kilkoma zębami w głównej grani Tatr. Wznosi się na wysokość 2114 m w Walentkowej Grani pomiędzy Wyżnimi Walentkowymi Wrótkami (Vyšné Valentkove vrátka) 2113 m i Pośrednimi Walentkowymi Wrótkami (Prostredné Valentkove vrátka, 2104 m). Granią tą biegnie granica polsko-słowacka. Stoki południowo-wschodnie opadają ścianą do piargów nad Zadnim Stawem w Dolinie Pięciu Stawów Polskich, stoki zachodnie również ścianą do kotła Walentkowe Kamienne w Dolinie Walentkowej[2].
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 2114 m n.p.m. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′53,0″N 20°00′28,9″E/49,214722 20,008028 | |
Pierwsze znane przejście Walentkową Granią: latem Tadeusz Grabowski i Adam Staniszewski w 1907 r., zimą Edúard Ganoczi i István Zamkovszky w 1927 r.[3]