Walentkowa Grań (słow. Valentkov hrebeň, niem. 'Valentinsgrat, węg. Bálint-gerinc)[1] – odcinek grani głównej Tatr Wysokich pomiędzy Walentkowym Wierchem a Świnicą. Oddziela Dolinkę pod Kołem (odnoga Doliny Pięciu Stawów Polskich) od Doliny Walentkowej (odnoga Doliny Cichej). Granią biegnie granica pomiędzy Polską a Słowacją[2].
W grani od wierzchołka Świnicy znajdują się (nazwy według Czterojęzycznego słownika geograficznego Tatr[1] i Geoportalu[3], wysokości według mapy Orla Perć[4]):
Pomiędzy przełęczami – Świnickim Przechodem i Walentkową Przełęczą – w grani wyróżnia się jeszcze kilka niewielkich kulminacji rozdzielonych szczerbinami. Najwyższa z nich ma wysokość 2203 m, pozostałe od 2142 do 2166 m. U południowo-wschodnich podnóży Walentkowej Grani, tuż nad Zadnim Stawem znajduje się Walentkowa Kopka[4].
Pierwszego przejścia grani dokonali w 1907 r. Tadeusz Grabowski i Adam Staniszewski, zimą Walentkową Grań jako pierwsi pokonali Edúard Ganoczi i István Zamkovszky w 1927 r.[2]