Zoltán Ambrus
Zoltán Ambrus (węg.: Ambrus Zoltán, ur. 22 lutego 1861 w Debreczynie, zm. 28 lutego 1932 w Budapeszcie)[1] – węgierski pisarz, krytyk teatralny tłumacz.
_%E2%80%93_crop.jpg) Zoltán Ambrus w latach 80. XIX w. | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | pisarz i tłumacz |
Życiorys
Urodził się jako syn żołnierza[2]. Uczęszczał do gimnazjów w Debreczynie i Budapeszcie, po czym studiował prawo w Budapeszcie. Gdy miał 18 lat, zmarł mu ojciec i Zoltán musiał przejąć odpowiedzialność za utrzymanie rodziny. Udzielał korepetycji, pisał krytyki teatralne i artykuły do gazet: Fővárosi Lapok, Pesti Napló i Budapesti Szemle. Oprócz tego pracował dla węgierskiego Banku Hipotecznego. Jego przyjaciel László Arany ośmielił go i wspierał w podjęciu działalności literackiej.
W roku 1885 wyjechał do Paryża, by studiować literaturę na Collège de France i Sorbonie. Po powrocie na Węgry został współpracownikiem A Hét i napisał pokaźną ilość krótkich opowiadań. W 1900 został redaktorem w Új Magyar Szemle i napisał parę artykułów dla Nyugat.
W latach 1917-1922 był dyrektorem węgierskiego Teatru Narodowego w Budapeszcie[3].
Twórczość
W swych dziełach poruszał tematykę warunków życia w węgierskich miastach na początku XX w., np. Midás király (1906) jest kluczowym, nowatorskim dziełem o głębokim podłożu psychologicznym. Ambrus był również tłumaczem literatury francuskiej, tłumacząc np. Flauberta, Cherbulieza, Maupassanta, Anatole’a France’a i Balzaca.
Wybrane dzieła[3]
- A gyanu (Podejrzenie) 1892;
- Girofle es Giroflá (Girofle i Girofla) 1903;
- Nagyvárosi kepek (Wielkomiejskie obrazy) 1913;
- Regi es uj világ (Stary i nowy świat) 1913.