رایټ وروڼه (رایټ برادرز)

دواړه وروڼه له لېسې فارغ وو، خو ديپلومونه یې نه وو اخیستي. په ۱۸۸۴ کال کې له ریچمونډ اینډیانا څخه د اوهایو ډایټون ته، چې دوی د ۱۸۷۰ کلونو په جریان کې هلته اوسېدلي، د دوی د کورنۍ ناڅاپي لېږد د دې لامل شو چې په ښوونځي کې تر څلور کلن درس وروسته ویلبر ونه‌توانېږي خپل دیپلوم ترلاسه کړي. دا ديپلوم یې تر مړینې وروسته د ۱۹۹۴ کال د اپرېل میاشتې په ۱۶مه نېټه د زوکړې په ۱۲۷مه کلیزه کې د یاد ژوندي کولو په توګه په نامه شو. ^[۱۳]

د ۱۸۸۵ کال په پای یا د ۱۸۸۶ کال په لومړیو کې ویلبر او ملګرو یې پر یخ د سکي لوبه کوله چې د هاکي لرګی یې پر مخ ولګېد او د مخې غاښونه یې مات شول. هغه تر دغه وخته پورې غښتلی ورزشکار و، که څه هم ټپونه یې دومره سخت نه وو، خو نور یې لوبو ته شا کړه. ده غوښتل په ییل پوهنتون کې زده‌کړې پیل کړي. خو د دې پر ځای یې راتلونکي څو کلونه په کور تېر کړل. ده په دې موده کې د خپلې مور پالنه کوله چې «سېل» ناروغي یې لرله، د پلار په کتابتون کې یې پراخه مطالعه کوله او له پلار سره یې په هغو وختونو کې مرسته کوله چې د برېډرن په کلیسا کې به یې بحثونه کول.

ارویل د زده‌کړو په دویم کال لېسه پرېښوده او په ۱۸۸۹ کال کې یې د چاپ کاروبار پیل کړ او د خپل ورور ویلبر په مرسته یې خپله مطبعه جوړه کړه. ویلبر هم په مطبعه کې ورسره شو او دواړو وروڼو په مارچ میاشت کې د «وېسټ سایډ نیوز» په نامه اونیزه پیل کړه. په خپرېدونکو ګڼو کې یې ارویل د خپروونکي او ویلبر د اېډېټر په توګه څرګند شول. د ۱۸۹۰ کال په اپرېل میاشت کې دوی دا خپرنیزه «د ایوېنېنګ ایټم» په نامه ورځپاڼې ته بدله کړه، خو یوازې څلور میاشتې يې دوام وکړ. وروسته یې بیا پر تجارتي چاپ تمرکز وکړ. د دوی یو پېرودونکی د ارویل ملګری او ټولګیوال «پل لورنس ډانبار» و چې د یوه مخکښ افریقايي‌الاصله امریکايي شاعر او لیکوال په توګه یې نړیوال شهرت خپل کړ. رایټ وروڼو د لنډې مودې لپاره «ډايټون ټاټلر» اونیزه چې ډانبار یې اېډېټر و چاپ کړه. ^[۱۴]

په ۱۸۹۶ کال کې د هوايي چلن په برخه کې درې مهمې پېښې وشوې. په مې میاشت کې د سمیټسونین انستېتیوت مشر ساموېل لنګلي په بریالیتوب سره د بخار په زور بې‌پیلوټه ثابت‌وزره الوتکه وازمویله. د دغه کال په منځ کې د شیکاګو انجنیر او د «اوکټاو چانوټ» د هوايي چلند چارواکي څو تنه را ټول کړل چې د میشیګان د سمندرګي په غاړه د ریګي غونډیو پر سر بېلابېل ډوله بې‌ماشینه الوتکې وازمویي. د دغه کال په اګسټ میاشت کې «لیلینټال» د خپلې بې‌ماشینه الوتکې په سقوط کې مړ شو. دغه پېښې د رایټ وروڼو په ذهن کې وې، په ځانګړې توګه د «لیلینټال مرګ». رایټ وروڼو وروسته د هغه مړینه د پرواز په اړه په څېړنو پورې د دوی د جدي لېوالتیا د پیل په توګه یاده کړه.^[۱۵]

ویلبر وویل: «له شک پرته لیلینټال له لویو لومړیو جوړوونکو څخه و او نړۍ یې ډېره پوروړې ده.» په ۱۸۹۹ کال کې ویلبر د سمیټسونین انستېتیوت ته لیک ولکیه او د هوايي چلن په اړه د معلوماتو او انتشاراتو غوښتنه یې وکړه. دوی په همدې کال د «سر جورج کیلي، چانوټ، لیلینتال، لونارډو ډاو وینسي او لانګلي» پر کارونو میخانیکي او په هوايي چلن پورې اړوند ازمېښتونه پیل کړل. ^[۱۶][۱۸]

کورني پروازونه

د ۱۹۱۰ کال د مې میاشتې په ۲۵مه نېټه «هافمن پریري» ته په بېرته راتګ سره ارویل دوه ځانګړي پروازونه وکړل. لومړی ځل ویلبر د مسافر په توګه په شپږ دقیقه‌يي پرواز کې له هغه سره لاړ. دا یوازنی ځل و چې رایټ وروڼو له یو بل سره ګډ پرواز وکړ. دوی دواړو له خپل پلار څخه د پرواز اجازه واخیسته. له خپل پلار سره یې وعده کړې وه چې هېڅکله به ګډ پرواز نه‌کوي تر څو بله غمیزه رامنځته نه‌شي او ډاډه شي چې یو ورور د پاتې ازمېښتونو لپاره پاتې کېږي. وروسته بیا ارویل خپل ۸۲ کلن پلار په شاوخوا اووه دقیقه‌يي پرواز کې یووړ او دا د هغه د پلار په ژوند کې یوازنی برېښنايي هوايي چکر و. الوتکه نږدې ۳۵۰ فوټه (۱۰۷ متره) لوړه شوه، په داسې حال کې چې زوړ پلار یې پر زوی غږ وکړ: «لوړه شوه، ارویل، لوړه شوه!».

رایټ وروڼو په ۱۹۰۳ کال کې د خپلې اختراع د ثبت غوښتنه وکړه خو رد شوه. د ۱۹۰۴ کال په جنورۍ کې د اوهایو د اختراع د ثبت وکیل «هنري ټولمین» استخدام کړ او د ۱۹۰۶ کال د مې میاشتې په ۲۲ مه نېټه دوی ته د متحدو ایالتونو «په الوتونکو ماشینونو کې د نویو او ګټورو پرمختګونو» د اختراع حق ورکړل شو.^[۱۹]