आग्नेयभाषाः
आग्नेयभाषाः (आस्ट्रो-एशियाटिक वा मोन्-ख्मेर् इति अपि ज्ञायते) आग्नेयजम्बुद्वीपे मुख्यभूमौ दक्षिणजम्बुद्वीपे च विशाला भाषाकुटुम्बः । एताः भाषाः सम्पूर्णे थाईलैण्डदेशे, भारते, बाङ्गलादेशे, नेपालदेशे, चीनदेशस्य दक्षिणभागे च विकीर्णाः सन्ति । आग्नेयभाषायाः वक्तारः प्रायः ११.७ कोटिः (११७ मिलियन्) सन्ति ।[१] एतेषु भाषासु केवलम् वियतनामी, ख्मेर्, मोन् च भाषासु दीर्घकालिकः अभिलेखितः इतिहासः अस्ति । केवलम् द्वयोः एव आधुनिक राष्ट्रभाषारूपेण आधिकारिकपदवी अस्ति - चम्पादेशे (वियतनामदेशे) वियतनामीभाषा, कम्बोडियादेशे ख्मेरभाषा । मोन् म्यानमारदेशे थाईलैण्डदेशे च मान्यताप्राप्ता देशीयाभाषा अस्ति । म्यानमारदेशे वाभाषा वाराज्यस्य वास्तविक-आधिकारिकभाषा अस्ति । सान्तालीभाषा भारतस्य २२ अनुसूचितभाषासु अन्यतमा । शेषभाषाः अल्पसङ्ख्यकसमूहेन भाष्यन्ते, एतेषां आधिकारिकपदवी नास्ति च ।
| आग्नेय | |
|---|---|
| आस्ट्रो-एशियाटिक मोन्-ख्मेर् | |
| भौगोलिकविस्तारः | आग्नेय, दक्षिण, पूर्वजम्बुद्वीपः च |
| भाषायाः श्रेणीकरणम् | विश्वस्य प्राथमिक-भाषाकुटुम्बानां अन्यतमम् |
| आदि-भाषाः | आद्यआग्नेय |
| उपश्रेण्यः | मुण्डा खासि–पैलुङ्गिक ख्मिक मङ्ग् पाकनिक वियतीय कट्विक बाह्नरिक ख्मेर पीरिक मोनिक अस्लियन निकोबारी |
| आइसो ६३९-५: | aav |
 आग्नेयभाषाः | |