Celuloza
Celuloza je prirodni makromolekul koji nastaje fotosintezom.[2] Sastoji se od anhidrida glukoze empirijske formule (C6H10O5)n. Celuloza pripada grupi polisaharida koji predstavljaju do 80 % suve materije biljnog sveta, a među kojima je celuloza najznačajnija.
| Celuloza[1] | |
|---|---|
 | |
 | |
| Identifikacija | |
| CAS registarski broj | 9004-34-6  |
| EC-broj | 232-674-9 |
| MeSH | |
| Svojstva | |
| Molekulska formula | (C6H10O5)n |
| Agregatno stanje | beli prah |
| Gustina | 1.5 g/cm3 |
| Tačka topljenja | razlaže se |
| Rastvorljivost u vodi | nije rastvoran |
| Opasnost | |
| EU-indeks | nije listiran |
| Srodna jedinjenja | |
| Srodna jedinjenja | Skrob |
Ukoliko nije drugačije napomenuto, podaci se odnose na standardno stanje (25 °C, 100 kPa) materijala | |
| Infobox references | |
Potpunom hidrolizom celuloze dobija se D – glukoza
- (C6H10O5)n +nH2O = nC6H12O6
Osnovu celuoloze čine ustvari, dva anhidrida D – glukoze, koji su vezani glukozidnom vezom i čine molekul celobioze. Ispitivanjem se došlo do zaključka da je celuloza polisaharid izgrađen od velikog broja molekula D – glukoze, povezanih glukozidnom vezom.
Celuloza u dodiru sa vodom bubri, utoliko više ukoliko je više amfornih područja u vlaknu. Od količine apsorbovane vode zavise mehaničke osobine celuloze, tj. veće bubrenje smanjuje mehaničku otpornost. Organski rastvarači izazivaju slabije bubrenje od vode.[3]
Polarni rastvarači (hloroform) pokazuju veću moć penetracije u vlakna celuloze, od nepolarnih rastvarača (ugljendisulfid). Sposobnost upijanja vlakna pojačana je posle tretiranja sa 20 % natrijum hidroksida.
Reference
Spoljašnje veze
- Structure and morphology of cellulose Arhivirano 2009-04-26 na Wayback Machine-u by Serge Pérez and William Mackie, CERMAV-CNRS
- Cellulose, by Martin Chaplin, London South Bank University
- Clear description of a cellulose assay method Arhivirano 2005-04-26 na Wayback Machine-u at the Cotton Fiber Biosciences unit of the USDA.