Sportsko društvo Lacio je osnovano 1900. godine, a fudbalska sekcija je osnovana 1910. godine. Dve godine kasnije čim je Fudbalski savez Italije počeo organizovanje prvenstva u centru i na jugu Italije, Lacio se pridružio ligi. Tri puta je dostigao finale plej-ofa prvenstva, ali nikada nije osvojio, gubeći od Pro Verčelija 1913, od Kasalea 1914 i od Đenove 1923.
Godine 1927. Lacio je bio jedini veći rimski klub koji se odupro fašističkom režimu da ujedini sve rimske klubove u jedan. Tako je nastala Roma.
Klub je igrao u prvoj sezoni Serije A 1929. godine. Sa legendarnim italijanskim napadačem Silviom Piolom Lacio stiže do drugog mesta u Seriji A 1937. godine, što je najbolji predratni rezultat kluba.
Kup Italije Lacio prvi put osvaja 1958. godine, a 3 godine kasnije prvi put ispada u Seriju B. Dve godine kasnije klub se vraća u Seriju A, da bi nakon osrednjih nastupa u najvišem rangu ponovo ispao u niži rang sezone 1970/71. Dve sezone kasnije ponovo igra u Seriji A i bori se za titulu sa Milanom i Juventusom. Ipak završava kao treći na tabeli posle tesne završnice. Iduće sezone Lacio po prvi put postaje šampion Italije.
Godine 1980. Lacio je uz Milan izbačen iz Serije A zbog skandala u vezi nameštanja utakmica. Vraćaju se u Seriju A 3 godine kasnije i jedva izbegavaju ispadanje, da bi u sledećoj sezoni ispali iz lige kao pretposlednji na tabeli. Godine 1986. Laciju je u Seriji B oduzeto 9 bodova, što zadaje težak udarac Laciju koji izbegava ispadanje u Seriju C1.
Dolazak Serđa Kranjotija na mestu predsednika kluba 1992, menja istoriju kluba. Kranjoti je dovodio igrače za ogromne sume novca, poput Huana Sebastijana Verona (26,4 miliona funti[1]), Kristijana Vijerija (22 miliona funti [2]) i Ernana Krespa (48,4 miliona funti[3]).
Lacio je bio vicešampion 1995, treći 1996. i četvrti 1997, da bi 1999. izgubio titulu za jedan bod od Milana. Iduće sezone Lacio osvaja duplu krunu pod vođstvom trenera Svena Gorana Eriksona, i sa igračima među kojima su Alesandro Nesta (kapiten), Siniša Mihajlović, Pavel Nedved i Marselo Salas.
Dve godine ranije Lacio stiže do finala Kupa UEFA, gde je izgubio od Intera sa 3:0. Klub je još osvojio Kup Italije 1998. i 2004, kao i Kup pobednika kupova 1999. i tako biva poslednji osvajač ovog evropskog takmičenja. Iste godine osvaja i Evropski superkup pobedom nad Mančester junajtedom.
Finansijske afera 2002. u vezi Kranjotija i njegove prehrambene fabrike „Cirio“, su naterale Kranjotija da napusti klub, što je rezultovalo slabijim rezultatima. Klub počinje da prodaje svoje zvezde, a među njima i kapitena Alesandra Nestu. Godine 2004. Klaudio Lotito postaje predsednik kluba.
Sezone 2006/07. Lacio je, uprkos oduzimanju 3 boda zbog skandala u vezi nameštanja 2006. godine, bio treći u Seriji A i tako iduće sezone igrao kvalifikacije za Ligu šampiona. Lacio je u kvalifikacijama izbacio Dinamo iz Bukurešta, a u grupnoj fazi je igrao sa Real Madridom, Olimpijakosom i Verderom, ali je odmah ispao.
Svoju petu titulu osvajača Kupa Italije osvaja pobedom nad Sampdorijom u finalu 2009, dok šestu titulu osvaja 2013. godine pobedom nad Romom u finalu. Nakon dva izgubljena finala od Juventusa 2015. i 2017. godine Lacio je svoj sedmi trofej u kupu osvojio 2019. pobedom nad ekipom Atalante u finalu.
Klaudio Lotito
.png){kind=small}
