Golŏki
 | Ślabikŏrzowe abecadło Tyn artikel je narychtowany we ślabikŏrzowym zŏpisie ślōnskij gŏdki. Coby sie przewiedzieć wiyncyj, wejzdrzij do artikla ô nim. |
Golŏki (abo tyż Golŏcy) – etnicznŏ podskupina Ślōnzŏkōw, miyszkajōncŏ na Gōrnym Ślōnsku, za Ôdrōm, we tajli prudnickigo krysu[1], we ôkolicy Prudnika, na pograniczu Ôpolskigo Ślōnska a Czeskigo Ślōnska. Podskupina Ôpolanōw. Posugujōm sie prudnickim dialektym, kery cechuje brak mazurzynia, dyftōngizacyjŏ samogłosek, wymŏwianie ã we wszyjskich pozycyjach i pomiynszanie we fleksyje tymatōw twardych i miynkich, to znaczy tyż i po twardych jako kōńcōwka, bp.: stari „stary”, żywi „żywy”[2]. Miano „Golŏki” je ôd miana miasta Gogōwek[3].
| Golŏki | |
 Stōdoła we Rudziczce pod Prudnikym | |
| Państwo |  Polska Czesko Republika |
| Rejōn |  Gōrny Ślōnsk (ôkolice Prudnika) |
| Gŏdka | ślōnskŏ (prudnicki dialekt) |
| Religijŏ | zaôbycz katolicyzm |
| Skupina | Ślōnzŏki |
| Karta | |
 Prudnicki krys | |
Lokalne skupiny
Społeczność Golŏkōw skłŏdŏ sie z mocka lokalnych skupin. Ôbyjmujōm ône (podle Feliksa Pluty[4]):
- Cebulkorze
- Kamyniorze
- Karpaciorze
- Klocorze
- Hery
- Podlesiŏki (uznanŏ bez dialektologōw za inkszõ grupã[5])
Zasiyng
Golŏki miyszkajōm we ôkolicy Prudnika, Biołyj i Gogōwka, na tak zwanym Ôpolskim Ślōnsku. Zgodnie z modernym administracyjno-terytorialnym tajlōngiem Polski, regiōn tyn leży z wiynksza we ôpolskim wojywōdztwie, bez jego skrajnie pōłnocnych, skrajnie zachodnich i skrajnie połedniowych regiōnōw. Do drugij światowyj wojaczki we przeplocie z Golŏkami miyszkali zaôbycz ino Miymce. Po deportacyji Miymcōw z Gōrnego Ślōnska na jejich plac ôstali przeniesiyni Polŏki z inkszych regiōnōw Polski. Tedyć terŏźnie na Ôpolskim Ślōnsku reprezyntowanŏ je miynszanŏ populacyjŏ ślōnsko-polsko-miymieckŏ.
