กล้านรงค์ จันทิก

กล้านรงค์ จันทิก จบการศึกษาจากโรงเรียนเซนต์คาเบรียล ต่อจากนั้นได้เข้าศึกษาต่อที่โรงเรียนเตรียมอุดมศึกษา และเข้าศึกษาระดับปริญญาตรีที่คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ภายหลังจึงได้เข้าศึกษาจนสำเร็จเป็นเนติบัณฑิตไทย และผ่านการศึกษาอบรมจากวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปอ.) รุ่นที่ 36

กล้านรงค์ จันทิก เริ่มทำงานในขณะที่ยังศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรีชั้นปีสุดท้าย ในตำแหน่งลูกจ้าง ต่อมาในปี พ.ศ. 2512 จึงสามารถสอบเข้ารับราชการได้ในตำแหน่งวิทยากร สังกัดสำนักงานเร่งรัดพัฒนาชนบท (รพช.) ต่อมาได้สอบเข้ารับราชการเป็นข้าราชการฝ่ายอัยการ แต่ไม่ผ่านการสอบสัมภาษณ์ ภายหลังจึงมารับตำแหน่งนิติกร ระดับ 4 งานบริการทรัพย์สิน กองธุรกิจเศรษฐกิจ สำนักงานเร่งรัดพัฒนาชนบท ในปี พ.ศ. 2518 และในปีเดียวกันจึงได้โอนย้ายไปอยู่สำนักนายกรัฐมนตรี ทำหน้าที่เลขานุการส่วนตัว หม่อมราชวงศ์เสนีย์ ปราโมช นายกรัฐมนตรี กระทั่งในปี พ.ศ. 2520 ได้โอนมาเป็นเจ้าหน้าที่สืบสวนสอบสวน ระดับ 4 กองสืบสวนสอบสวน 1 คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบในวงราชการ (ป.ป.ป.) ได้รับแต่งตั้งเป็นผู้อำนวยการกองสืบสวนสอบสวน 1 ในปี พ.ศ. 2524 เป็นผู้อำนวยการกองสืบสวนสอบสวน 2 ในปี พ.ศ. 2529 และเป็นเลขาธิการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบในวงราชการ (ป.ป.ป.)^[2] ในปี พ.ศ. 2540

ต่อมาได้มีการจัดตั้งสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ขึ้นแทนสำนักงาน ป.ป.ป. นายกล้านรงค์ จึงได้โอนย้ายมาสังกัดสำนักงาน ป.ป.ช. และได้รับแต่งตั้งเป็นเลขาธิการคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) (6 มิถุนายน พ.ศ. 2542 - 24 ตุลาคม พ.ศ. 2546) ภายหลังพ้นจากตำแหน่งแล้วได้สมัครเข้าเป็นกรรมการ ป.ป.ช. แต่ไม่ได้รับเลือกจากวุฒิสภา โดยได้รับหน้าที่เป็นที่ปรึกษาคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติแทน

ในปี พ.ศ. 2549 กล้านรงค์ ได้ร่วมลงนามทูลเกล้าฯ ถวายฎีกาขอนายกรัฐมนตรีพระราชทาน เมื่อวันที่ 5 มีนาคม พ.ศ. 2549 โดยอ้างอิงความตามมาตรา 7 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2540^[3] ต่อมาได้รับเลือกตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภา กรุงเทพมหานคร^[4] และเป็นกรรมาธิการสามัญพิจารณาสอบสวนและศึกษาเกี่ยวกับทุจริต วุฒิสภา จนกระทั่งภายหลังการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2549 จึงได้รับแต่งตั้งจากคณะปฏิรูปการปกครองในระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ทรงเป็นประมุข (คปค.) ให้ทำหน้าที่กรรมการ ป.ป.ช. จนกระทั่งครบวาระการดำรงตำแหน่งในกรณีมีอายุครบ 70 ปี เมื่อวันที่ 17 กันยายน พ.ศ. 2556

หลังรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2557 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งชาติ^[5]และเป็นกรรมการในคณะกรรมการปฏิรูปประเทศด้านการป้องกันและปราบปรามการทุจริตและประพฤติมิชอบ^[6]

ในปี พ.ศ. 2562 ได้รับแต่งตั้งเป็นสมาชิกวุฒิสภา^[7]

วิกิซอร์ซ มีงานต้นฉบับเกี่ยวกับ:

ฎีกาขอนายกรัฐมนตรีพระราชทาน

• เป็นผู้แถลงฟ้องร้อง พลตรี สนั่น ขจรประศาสน์ อดีตรองนายกรัฐมนตรี จากคดีเงินกู้ 45 ล้านบาท ในปี พ.ศ. 2543
• เป็นผู้แถลงเปิดคดีแจ้งทรัพย์สินอันเป็นเท็จของ พันตำรวจโท ทักษิณ ชินวัตร นายกรัฐมนตรี ต่อศาลรัฐธรรมนูญ เมื่อ 3 เม.ย. 2544

คณะกรรมการ "มูลนิธิศาสตราจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์" ได้มีมติมอบรางวัล "นักกฎหมายที่สมควรได้รับการยกย่อง ประจำปี 2546" ให้แก่ กล้านรงค์ จันทิก เมื่อวันที่ 5 เมษายน พ.ศ. 2546

• พ.ศ. 2543 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[8]
• พ.ศ. 2540 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[9]
• พ.ศ. 2546 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 3 ตติยจุลจอมเกล้าวิเศษ (ต.จ.ว.)^[10]
• พ.ศ. 2550 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นที่ 4 จตุตถดิเรกคุณาภรณ์ (จ.ภ.)^[11]
• พ.ศ. 2537 – เหรียญจักรพรรดิมาลา (ร.จ.พ.)^[12]