กังดงแบล

กังดงแบล (โปรตุเกส: Candomblé) เป็นศาสนาพลัดถิ่นแอฟริกาที่พัฒนาในบราซิลช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 เกิดจากการผสานความเชื่อระหว่างศาสนาดั้งเดิมของแอฟริกาตะวันตกหลายศาสนา โดยเฉพาะศาสนาโยรูบา บันตูและกเบ นอกจากนี้ยังรับอิทธิพลบางส่วนจากนิกายโรมันคาทอลิกของศาสนาคริสต์ กังดงแบลไม่มีคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์^[1] และองค์กรกลาง^[2] แต่ดูแลจัดการโดย ตึไรรู (terreiros, ศาลเจ้า)^[3]

กังดงแบลเกี่ยวข้องกับการนับถือวิญญาณที่เรียกว่า โอริชา (orixás)^[4] ซึ่งรับชื่อและลักษณะมาจากเทพดั้งเดิมของแอฟริกาตะวันตก โอริชาแต่ละตนมีสถานะเทียบเท่านักบุญของนิกายโรมันคาทอลิก^[5] ตำนานหลายแหล่งเล่าว่าโอริชาเป็นผู้รับใช้พระผู้สร้างนาม โอลูดูมาเร (Oludumaré) กังดงแบลเชื่อว่ามนุษย์มีโอริชาคอยคุ้มครองมาตั้งแต่ก่อนกำเนิดและส่งผลต่อลักษณะนิสัยของแต่ละคน^[6] สมาชิกมักรวมตัวที่ตึไรรูที่ดูแลโดยนักบวช บาบาโลริชา (babalorixá)^[7] และนักบวชหญิง อียาโลริชา (iyalorixá)^[8] พิธีหลักคือการร้องรำทำเพลงเพื่อปลุกโอริชให้เข้าสิง โดยสมาชิกเชื่อว่าพวกเขาสามารถติดต่อกับเทพเจ้าได้โดยตรงเมื่อโอริชาประทับร่าง^[9] ของเซ่นโอริชาคือผลไม้และสัตว์พลี นอกจากนี้ยังใช้สังเวยแก่วิญญาณอื่น ๆ เช่น โบยาเดรู (boiadero) เปรตูแวญู (preto velho) กาโบกลู (caboclos) และวิญญาณบรรพบุรุษที่เรียกว่า เอกุน (egun)^[10] มีการทำนายหลายแบบเพื่อแปลข้อความที่ได้รับจากโอริชา^[11] พิธีรักษาด้วยสมุนไพรและการทำเครื่องรางมีบทบาทสำคัญในศาสนานี้^[12]

กังดงแบลพัฒนาขึ้นในหมู่ชุมชนชาวบราซิลเชื้อสายแอฟริกาท่ามกลางการค้าทาสแอตแลนติกในคริสต์ศตวรรษที่ 16–19^[13] เป็นการผสานศาสนาดั้งเดิมที่ทาสชาวแอฟริกาตะวันตกและแอฟริกากลางนับถือ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวโยรูบา ชาวโฟนและชาวบันตู เข้ากับคำสอนนิกายโรมันคาทอลิกของเจ้าอาณานิคมโปรตุเกสผู้ครอบครองดินแดนในขณะนั้น สมาชิกกังดงแบลรวมกลุ่มอยู่ในรัฐบาเยียช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 19 แม้รัฐธรรมนูญ ค.ศ. 1891 หลังบราซิลได้รับเอกราชจากโปรตุเกสจะมอบเสรีภาพทางศาสนา^[14] แต่กลุ่มโรมันคาทอลิกในบราซิลมองสมาชิกกังดงแบลอย่างผสม บางส่วนยอมรับความต่างทางศาสนา ขณะที่บางส่วนแสดงความปฏิปักษ์ต่อศาสนานี้^[15] ล่วงเข้าคริสต์ศตวรรษที่ 20 การอพยพของผู้คนในรัฐบาเยียส่งผลให้กังดงแบลแพร่ไปทั่วบราซิลและที่อื่น ๆ รวมถึงเกิดสายสัมพันธ์กับศาสนาอื่นที่มีรากจากศาสนาดั้งเดิมของแอฟริกาอย่างซันเตรียาในคิวบาและวูดูในเฮติ^[16] ปลายคริสต์ศตวรรษที่ 20 สมาชิกบางกลุ่มเน้นย้ำ "การกลายเป็นแอฟริกาอีกครั้ง" เพื่อขจัดอิทธิพลโรมันคาทอลิกในศาสนา^[17] และสร้างกังดงแบลในรูปแบบที่ใกล้เคียงศาสนาดั้งเดิมของแอฟริกาตะวันตกที่สุด^[18]

คำว่า "กังดงแบล" สันนิษฐานว่ามาจากคำภาษาบันตู kandombele หมายถึงการเต้นรำ คำนี้ยังพัฒนาต่อไปเป็นกังดงเบ (Candombe) แนวเพลงและการเต้นรำในอาร์เจนตินาและอุรุกวัยที่มีรากฐานมาจากทาสชาวแอฟริกา^[19] แต่ละตึไรรูของกังดงแบลมีอำนาจปกครองตนเอง^[20] แต่สามารถแบ่งเป็นกลุ่มย่อยเรียกว่า นาซอยส์ (nações)^[21] ตามระบบความเชื่อดั้งเดิมของแอฟริกาตะวันตก กลุ่มที่โดดเด่นที่สุด 3 กลุ่ม ได้แก่ เกตู (Ketu) เฌเฌ (Jejé) และแองโกลา (Angola)^[22] ในปี ค.ศ. 2010 มีผู้นับถือศาสนานี้ในบราซิล 167,363 คน^[23] และมีชุมชนขนาดย่อมในประเทศต่าง ๆ ของทวีปอเมริกาใต้และยุโรป^[24] นอกเหนือจากชาวบราซิลเชื้อสายแอฟริกา ยังมีชาติพันธุ์อื่น ๆ ที่นับถือกังดงแบลเช่นกัน^[25]