การระบาดทั่วของโควิด-19 ในประเทศลาว

เมื่อวันที่ 12 มกราคม พ.ศ. 2563 องค์การอนามัยโลก (WHO) ยืนยันว่าไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่เป็นสาเหตุของการเจ็บป่วยทางเดินหายใจในกลุ่มคนในเมืองอู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย์ ประเทศจีน ซึ่งรายงานต่อองค์การอนามัยโลกในวันที่ 31 ธันวาคม พ.ศ. 2562^[1][2]

อัตราป่วยตายของผู้ป่วยสำหรับโควิด-19 นั้นต่ำกว่าโรคซาร์ส พ.ศ. 2546 มาก^[3][4] แต่การแพร่เชื้อมีความหมายมากกว่า ด้วยจำนวนผู้เสียชีวิตที่มีนัยสำคัญ^[3][5]

มีนาคม

เมื่อวันที่ 24 มีนาคม ทางการลาวยืนยันพบผู้ติดเชื้อโควิด-19 เป็นกรณีแรก เป็นจำนวนสองราย แบ่งเป็นชายอายุ 28 ปี และหญิงอายุ 36 ปี^[6] ถือว่าเป็นประเทศสุดท้ายในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ที่พบผู้ติดเชื้อเป็นจากโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019 ^[7][8]

วันที่ 26 มีนาคม เวียงจันทน์ไทมส์ หนังสือพิมพ์รายวันประเทศลาว ได้ยืนยันว่าพบผู้ติดเชื้อเป็นรายที่สาม^[9]และยังกล่าวต่ออีกว่าทางการจีนได้ส่งอุปกรณ์ทางการแพทย์เข้าช่วยเหลือ เพื่อสู้กับโรคติดเชื้อโคโรนาไวรัส 2019^[10] ลาวโพสต์ ได้รายงานว่า สถานที่ราชการในประเทศลาว มีการควบคุมอย่างเข้มงวด มีเจ้าหน้าที่ตรวจวัดอุณหภูมิทุกสถานที่ โดยในสังคมออนไลน์ได้มีการเชิญชวนให้แฮชแท็กว่า #ฮักคอบคัวให้อยู่แต่เฮือน (รักครอบครัวให้อยู่แต่บ้าน)^[11]

วันที่ 27 มีนาคม มีผู้ติดเชื้อรวม 3 ราย ซึ่งมีชายสองรายมาจากหลวงพระบาง และอีกหนึ่งมาจากเวียงจันทน์^[12] ในวันเดียวกัน ทางการเวียดนามได้มอบเงินให่ 1 แสนดอลลาร์สหรัฐ และเตรียมพร้อมแพทย์ 60,000 รายพร้อมเข้าช่วยเหลือ^[13]