กิลามุบารัก (ปฏิอาลา)

กิลามุบารัก (อักษรโรมัน: Qila Mubarak) เป็นป้อมปราการ สร้างด้วยสถาปัตยกรรมซิกข์ ตั้งอยู่ในปฏิอาลา รัฐปัญจาบ ประเทศอินเดีย^[1]

กิลามุบารัก
ประเภท	พระราชวังหลวง
ที่ตั้ง	ปฏิอาลา รัฐปัญจาบ ประเทศอินเดีย

กิลามุบารักสร้างขึ้นแรกเริ่มเป็นป้อมปราการดินเหนียว (Mud fortress) โดยผู้นำสิธูชัต บาบา อะลา สิงห์ ผู้สถาปนาจักรวรรดิปฏิอาลา และสร้างป้อมปราการนี้ขึ้นในปี 1763^[2] ต่อมาได้มีการก่อสร้างป้อมปราการขึ้นใหม่โดยใช้อิฐดินเผา ว่ากันว่าป้อมปราการที่สร้างขึ้นในปี 1763 เป็นการสร้างต่อขยายบนรากฐานเดิมของป้อมปราการจากจักรวรรดิโมกุลที่สร้างขึ้นโดยผู้ครองแคว้นปฏิอาลา ฮุสเซน ข่าน (Hussain Khan) ส่วนภายในของกิลามุบารักที่ชื่อ กิลาอันดรูน (Qila Androon) สร้างขึ้นโดยมหาราชา อาเมร์ สิงห์^[3] ห้องดังกล่าวประกอบด้วยโถง 13 ห้องซึ่งเขียนเล่าเรื่องราวจากปรัมปราวิทยาฮินดูด้วยศิลปกรรมแบบปฏิอาลา^[4]

กิลามุบารักใช้งานเป็นที่พำนักของราชวงศ์ปฏิอาลา ตั้งอยู่บนพื้นที่ขนาด 10-เอเคอร์ (40,000-ตารางเมตร) ในใจกลางเมือง ภายในประกอบด้วย รันบาส (Ran Baas; เกสต์เฮาส์) และ โถงดาร์บาร์ หรือ ดีวันคานา (Darbar Hall; Divan Khana)^[5] และห้อง กีลาอานดรูน (Qila Androon) ซึ่งประดับด้วยจิตรกรรมฝาผนังแบบปฏิอาลา ภายในของกิลามุบารักยังมีระบบท่อขับถ่ายของเสียอยู่ใต้ดิน^[6] โถงดาร์บาร์ในปัจจุบันเปิดเป็นพิพิธภัณฑ์เครื่องยุทธ์และโคมระย้า (Museum of Armoury & Chandelier) ภายในจัดแสดงปืนใหญ่, ดาบ, โล่กับคฑา และสมบัติสำคัญ เช่น มีดสั้นของคุรุโควินทสิงห์ และดาบของนาดีร์ ชาห์^[7]

กิลามุบารักมีอายุมากกว่า 300 ปี^[8] และเคยถูกบรรยายว่าอยู่ในสภาพที่ทรุดโทรม^[9] และมีความเสียหายอย่างหนัก^[10] และยังได้รับการขึ้นชื่อโดยกองทุนอนุสรณ์โลกให้เป็นหนึ่งใน 100 "อนุสรณ์เสี่ยงอันตราย" ที่สุดของโลกในรายงานปี 2004^[8] ท้ายที่สุดจึงมีโครงการการบูรณะกิลามุบารักภายใต้กองทุน อินตัช ซึ่งสนับสนุนโดยรัฐบาลรัฐและรัฐบาลกลางอินเดีย^[11] และได้รับการดูแลโดยกรมสำรวจโบราณคดีอินเดีย^[12] และมีเงินทุนสนับสนุนจากกองทุนอนุสรณ์โลก^[13][14][15]