จักรพรรดินีเฉา (ซ่งเหรินจง)

ใน ค.ศ. 1033 จักรพรรดินีหลิวพันปีหลวงหรือหลิวไทเฮาซึ่งคอยปกป้องจักรพรรดินีกั้วตลอดมาได้สิ้นพระชนม์ลงและจักรพรรดิเหรินจงได้ออกว่าราชการแผ่นดินด้วยพระองค์เองทำให้จักรพรรดินีกั้วได้กราบทูลจักรพรรดิเหรินจงให้เนรเทศ ลฺหวี่อี้เจี้ยน (Lü Yijian) ซึ่งเป็นอัครมหาเสนาบดีแต่ในปีเดียวกันใต้เท้าลฺวี่ได้เดินทางกลับมาและกราบทูลให้จักรพรรดิเหรินจงปลดจักรพรรดินีกั้วออกจากตำแหน่งโดยอีกสาเหตุหนึ่งมาจากการกระทบกระทั่งกันระหว่างจักรพรรดินีกั้วกับพระสนมของจักรพรรดิเหรินจง 2 พระองค์คือ พระสนมหยาง และ พระสนมชาง จักรพรรดิซ่งเรินจงจึงทรงปลดจักรพรรดินีกั้วออกจากตำแหน่ง และทรงแต่งตั้ง นางเฉา ธิดาตระกูลเฉาขึ้นเป็นจักรพรรดินีองค์ที่2 ตามคำแนะนำของเหล่าเสนาบดีที่ปรึกษา

ในปีค.ศ.1048 มีเหตุจราจลของทหารองครักษ์ในพระตำหนักของจักรพรรดินีเฉา ในขณะที่จักรพรรดิซ่งเหรินจงประทับอยู่ด้วย พระนางทรงปกป้องพระสวามีอย่างดีเยี่ยม^[1] แต่พระนางก็ถูกจักรพรรดิซ่งเหรินจงตำหนิและระแวงว่าเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเหตุการณ์ ภายหลังสอบสวนได้ว่าพระนางมิได้เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ครั้งนั้น^[2]

พระนางไม่มีพระโอรสหรือธิดากับจักรพรรดิซ่งเหรินจง ในปีค.ศ.1036 จักรพรรดิซ่งเหรินจงได้รับ จ้าวชวู พระญาติของพระองค์ อายุ 4 พระชันษา เป็นพระราชโอรสบุญธรรม พระนางจึงได้รับ จ้าวชวู เป็นพระราชโอรสบุญธรรมด้วย ต่อมาจักรพรรดิซ่งเหรินจงได้สถาปนาเป็นพระรัชทายาท จักรพรรดินีเกาจึงได้จัดงานอภิเษกสมรส รัชทายาทจ้าวชวูกับหลานสาวของพระนาง ภายหลังการสวรรคตของจักรพรรดิเหรินจง รัชทายาทจ้าวชวูจึงขึ้นเป็นจักรพรรดิซ่งอิงจง

ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์

ในปีค.ศ.1063 จักรพรรดิซ่งอิงจงประชวรหนัก ขุนนางที่สนับสนุนจักรพรรดินีเฉา ได้เสนอให้พระนางขึ้นเป็นผู้สำเร็จราชการแทน พระนางจึงเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระโอรสบุญธรรมเป็นเวลา1ปี^[3] แต่พระนางก็ได้รับการเตือนจากขุนนางที่เป็นพระญาติ ไม่ให้พระนางกระทำการเช่นเดียวกับจักรพรรดินีหลิว พระนางจึงระมัดระวังพระองค์เรื่องนี้มาก พระนางจึงใช้พระที่นั่งที่เล็กกว่าพระที่นั่งหลักของจักรพรรดิในการว่าราชการ^[4] เมื่อจักรพรรดิฟื้นขึ้นมาในปีค.ศ.1064 บรรดาขุนนางขอให้พระนางก้าวลงจากตำแหน่งผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และปล่อยให้จักรพรรดิซ่งอิงจงปกครองด้วยตัวเอง แต่พระนางปฏิเสธ^[5] อัครมหาเสนาบดีฮันชี ได้นำเหล่าขุนนางออกจากที่ประชุมเสนาบดีในขณะที่พระนางว่าราชการ ทำให้พระนางถูกบีบไม่สามารถว่าราชการต่อไปได้จึงยอมลงจากตำแหน่งผู้สำเร็จราชการ^[6]

บั้นปลายพระชนม์ชีพ

ในปี ค.ศ. 1067 จักรพรรดิซ่งเฉินจงขึ้นครองราชสมบัติแล้ว พระนางได้รับสถาปนาเป็นสมเด็จพระอัยยิกาเจ้า หรือตำแหน่งไท่หวังไท่โฮ่ว พระนางยังเป็นผู้ให้คำปรึกษาแก่จักรพรรดิซ่งเฉินจง^[7] จนพระนางสวรรคตในปีค.ศ.1079