ซิกกุรัตแห่งอูร์

ซิกกุรัตแห่งอูร์ (ซูเมอร์: 𒂍𒋼𒅎𒅍 é-temen-ní-gùru "Etemenniguru";^[3] แปลว่า วิหารที่ซึ่งฐานเปล่งรังสี)^[4] เป็นซิกกุรัตสมัยซูเมอร์ใหม่ ตั้งอยู่ในอดีตนครโบราณอูร์ ใกล้กับอันนาศิรียะฮ์ซึ่งในปัจจุบันอยู่ในเขตผู้ว่าการษีกอร ประเทศอิรัก สิ่งปลูกสร้างนี้สร้างขึ้นในยุคสัมฤทธิ์ตอนต้น (2,100 ปีก่อนคริสต์ศักราช) แต่ได้พังทลายลงมาเหลือแต่ซากเมื่อถึง 600 ปีก่อนคริสต์ศักราชในสมัยบาบิโลนใหม่ เมื่อกษัตริย์นาโบนีดุสมีรับสั่งให้บูรณะวิหารขึ้นใหม่

ซิกกุรัตแห่งอูร์

𒂍𒋼𒅎𒅍
ซิกกุรัตแห่งอูร์ในปัจจุบันหลังการสร้างทดแทนบางส่วน
ซิกกุรัตแห่งอูร์ แสดงที่ตั้งภายในประเทศอิรัก
ชื่ออื่น	ซิกกุรัตใหญ่แห่งอูร์
ที่ตั้ง	Tell el-Muqayyar เขตผู้ว่าการษีกอร ประเทศอิรัก
ภูมิภาค	เมโสโปเตเมีย
พิกัด	30°57′46″N 46°6′11″E / 30.96278°N 46.10306°E / 30.96278; 46.10306
ประเภท	วิหาร
ส่วนหนึ่งของ	อูร์
พื้นที่	2,880 ตร.ม.[1]
ความสูง	> 30 ม.[2]
ความเป็นมา
ผู้สร้าง	อูร์นัมมู
วัสดุ	อิฐ[2]
สร้าง	เริ่มสร้างเมื่อ 2,050–2,030 ปีก่อน ค.ศ.; แล้วเสร็จเมื่อ 2,030–1,980 ปีก่อน ค.ศ.[2]

ซากของซิกกุรัตได้รับการขุดค้นในคริสต์ทศวรรษ 1920 และ 1930 โดยเซอร์เลเนิร์ด วุลลีย์ ต่อมาในคริสต์ทศวรรษ 1980 สมัยประธานาธิบดีซัดดัม ฮุสเซน มีการก่อผนังล้อมซิกกุรัตขึ้นบางส่วนและมีการสร้างบันไดขนาดมหึมาขึ้นประกอบ ซิกกุรัตแห่งอูร์ถือเป็นซิกกุรัตที่ได้รับการรักษาไว้ดีที่สุดของเมโสโปเตเมีย นอกเหนือจากซิกกุรัตโชฆอแซมบีล^[5] และเป็นหนึ่งในสามสิ่งปลูกสร้างจากนครอูร์ของซูเมอร์ใหม่ อีกสองแห่งคืออนุสรณ์ศพหลวงแห่งอูร์ และอูร์นัมมู