ซิงงี

เป็นภูมิประเทศแบบหินปูน (karst) เกิดจากการกัดเซาะของพายุฝนที่เกิดต่อเนื่องหลายพันปี จนทำให้ส่วนบนของหินปูนที่อ่อนถูกกัดเซาะจนเป็นยอดแหลมสูง หน้าผาหินปูนในบริเวณนี้สูงกว่า 180 เมตร บางแห่งมียอดหินคมเหมือนใบมีดโกนสูงถึง 30 เมตร ตรงกลางมีป่าไม้ซึ่งมีต้นเบาแบ็บ มะเดื่อ และปาล์มขึ้นอยู่ น้ำฝนที่กัดเซาะหินปูนนั้นยังเซาะหินให้เป็นโพรงจนเกิดถ้ำลึก และไหลไปรวมกันจนเป็นแม่น้ำใต้ดิน ในแม่น้ำนี้เป็นแหล่งอาศัยของปลาไหลที่ดุร้ายและจระเข้

สัตว์ที่อาศัยในบริเวณนี้ได้แก่ ลีเมอร์ซึ่งเป็นไพรเมตชนิดหนึ่งและเป็นสัตว์ที่เป็นเอกลักษณ์ของบริเวณนี้ สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมอื่นๆได้แก่ พังพอนหางปล้อง ฟอสซา (คล้ายแมวป่า) นกในบริเวณนี้มี 250 ชนิด และเป็นนกเฉพาะถิ่น 100 ชนิด นกบางชนิด เช่น นกอีพิออร์นิสซึ่งมีขนาดใหญ่กว่านกกระจอกเทศและบินไม่ได้ ถูกล่าจนสูญพันธ์ไปตั้งแต่ พ.ศ. 2209

การเข้าไปสำรวจที่ราบสูงนี้ดวยเท้าทำได้ยาก นิยมสำรวจด้วยเฮลิคอปเตอร์มากกว่า