ซือเนอ แบร์ยสเตริม
คอล ซือเนอ เด็ตลุฟ แบร์ยสเตริม (สวีเดน: Karl Sune Detlof Bergström; 10 มกราคม 1916 – 15 สิงหาคม 2004) เป็นนักชีวเคมีชาวสวีเดน อดีตคณะกรรมการผู้บริหารสมาคมโนเบลในปี 1975[2] ผู้รับรางวัลลุยซา กรอส ฮอร์วิตซ์ จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ร่วมกับเบ็งต์ อี. ซอมูเอิลซ็อน และรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์ ร่วมกับเบ็งต์ อี. ซอมูเอิลซ็อน และจอห์น อาร์. เวน ในปี 1982 จากการค้นพบพรอสทัลแกลนดินและสารที่เกี่ยวข้อง
ซือเนอ แบร์ยสเตริม | |
|---|---|
 | |
| เกิด | คอล ซือเนอ เด็ตลุฟ แบร์ยสเตริม 10 มกราคม ค.ศ. 1916 สต็อกโฮล์ม ประเทศสวีเดน |
| เสียชีวิต | 15 สิงหาคม ค.ศ. 2004 (88 ปี) |
| มีชื่อเสียงจาก | การค้นพบพรอสตัลแกลนดิน |
| รางวัล |
|
| อาชีพทางวิทยาศาสตร์ | |
| สาขา | ชีวเคมี |
| สถาบันที่ทำงาน | มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย |
แบรย์สเตริมได้รับการเลือกตั้งเป็นสมาชิกของราชบัณฑิตยสถานวิทยาศาสตร์สวีเดนในปี 1965 และขึ้นมาดำรงตำแหน่งประธานราชบัณฑิตยสถานในปี 1983 และในปี 1965 ยังได้รับการเลือกตั้งให้เป็นสมาชิกของราชบัณฑิตยสถานวิศวกรรมศาสตร์สวีเดน เขาได้รับเลือกเป็นสมาชิกกิตติมศักดิ์สำหรับชาวต่างชาติของบัณฑิตยสถานศิลปะและศิลปศาสตร์อเมริกันในปี 1966[3]
เขาแต่งงานในปี 1943 กับมัย แกร์นันต์ (Maj Gernandt)[4] มีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคน คือ รือริก เรียนแควร์นา (Rurik Reenstierna) ต่อมาแบร์ยสเตริมได้มีความสัมพันธ์นอกสมรสกับการิน แปโบ (Karin Pääbo) นักเคมีชาวเอสโตเนีย มีบุตรชายด้วยกันหนึ่งคน คือ สวันเตอ แพบู ผู้ซึ่งในปี 2022 ได้รับรางวัลโนเบลสาขาสรีรวิทยาหรือการแพทย์เช่นกัน[5] บุตรทั้งสองของเขาเกิดในปีเดียวกัน คือปี 1955 และรือริกเพิ่งจะทราบว่ามีน้องชายต่างมารดาก็ในราวปี 2004[6]
เกียรติยศ
อ้างอิง
แหล่งข้อมูลอื่น
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ Sune Bergström- Sune K. Bergström ที่ Nobelprize.org including the Nobel Lecture The Prostaglandins: From the Laboratory to the Clinic
- The Official Site of Louisa Gross Horwitz Prize
