บรูไคต์

บรูไคต์เป็นไทเทเนียมไดออกไซด์ (TiO₂) ที่มีโครงสร้างผลึกแบบออร์ทอร์ฮอมบิก ซึ่งเกิดขึ้นในรูปแบบโพลีมอร์ฟิค ตามธรรมชาติที่รู้จักสี่รูปแบบ (แร่ธาตุที่มีองค์ประกอบเหมือนกันแต่มีโครงสร้างต่างกัน) อีกสามรูปแบบเหล่านี้ได้แก่ อะกาโอกิไนต์ (โมโนคลินิก), แอนาเทส (เตตระโกนัล) และรูไทล์ (เตตระโกนัล) บรูคไคต์นั้นหาได้ยากเมื่อเทียบกับอนาเทสและรูไทล์

บรูไคต์
Brookite from Balochistan
การจำแนก
ประเภท	Oxide minerals
สูตรเคมี	TiO2
คุณสมบัติ
มวลโมเลกุล	79.88 g/mol[1]
สี	Deep red, reddish brown, yellowish brown, brown, or black
รูปแบบผลึก	Tabular and striated, pyramidal or pseudohexagonal
โครงสร้างผลึก	Orthorhombic
การเกิดผลึกแฝด	On {120}, uncertain
แนวแตกเรียบ	Poor on {120}, in traces on {001}
รอยแตก	Subconchoidal to irregular
ความยืดหยุ่น	Brittle
ค่าความแข็ง	5 1/2 to 6
ความวาว	Submetallic
ดรรชนีหักเห	nα = 2.583 nβ = 2.584 nγ = 2.700
คุณสมบัติทางแสง	Biaxial (+)
ค่าแสงหักเหสองแนว	δ = 0.117
การกระจายแสง	0.131 (compare to diamond at 0.044)
การเปลี่ยนสี	Very weak, yellowish, reddish, orange to brown
การเรืองแสงอัลตราไวโอเลต	Non-fluorescent
สีผงละเอียด	White, greyish or yellowish
ความถ่วงจำเพาะ	4.08 to 4.18
ความโปร่ง	Opaque to translucent
อ้างอิง: [1][2][3][4]

บรูไคต์ได้รับการตั้งชื่อในปี พ.ศ. 2368 โดยนักวิทยาแร่ชาวฝรั่งเศสที่ชื่อ Armand Lévy^[3] สำหรับ Henry James Brooke (พ.ศ. 2314–2400) นักนักผลึกศาสตร์ชาวอังกฤษ นักแร่วิทยาและพ่อค้าขนสัตว์^[1]