ปิยะบุตร ชลวิจารณ์

ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ หรือ ดร.ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ เกิดเมื่อวันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2492 ที่จังหวัดลำปาง เป็นบุตรของ ดร.บรรเจิด กับคุณหญิงสวลี ชลวิจารณ์ สมรสกับนางสุจินตนา (เดชอุดม) ชลวิจารณ์ มีบุตร 3 คน คือ นายสัคคยศ ชลวิจารณ์ นายพจน์ปรีชา ชลวิจารณ์ และศศิตา ชลวิจารณ์

ด้านการศึกษา ดร.ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ จบการศึกษาชั้นประถมศึกษาจากโรงเรียนอัสสัมชัญ กรุงเทพ ชั้นมัธยมศึกษาจากโรงเรียนเซนต์จอห์นวิทยาลัย ประเทศอังกฤษ จากนั้นได้สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี ด้านเศรษฐศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยวิสคอนซิน แมดิสัน ประเทศสหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2515 และระดับปริญญาโท สาขาการเงินและการคลัง จากมหาวิทยาลัยโคลัมเบีย สหรัฐอเมริกา ในปี พ.ศ. 2517

ดร.ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ เข้ารับการอบรมหลักสูตรป้องกันราชอาณาจักร ภาครัฐร่วมเอกชน (ปรอ.รุ่น 2) จากวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปอ.)

ดร.ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ เริ่มทำงานเป็นอาจารย์ประจำโรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า ในปี พ.ศ. 2517 ต่อมาได้เข้าทำงานที่ธนาคารสหธนาคาร(ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นธนาคารไทยธนาคาร และปัจจุบันใช้ชื่อว่า ธนาคารซีไอเอ็มบี ไทย)จนได้รับตำแหน่งกรรมการผู้จัดการใหญ่ ในระหว่างปี พ.ศ. 2528 - พ.ศ. 2540 นอกจากนั้นยังเป็นกรรมการบริษัทอีกหลายแห่ง อาทิ บริษัท เครือข่ายธนไทย จำกัด บริษัท เงินทุนหลักทรัพย์สหธนกิจไทย จำกัด บริษัท วชิระธนสินประกันภัย จำกัด เป็นต้น

ต่อมาในปี พ.ศ. 2545 ได้รับหน้าที่เป็นประธานกรรมการบริษัท ธนสถาปนา จำกัด และบริษัท หลักทรัพย์จัดการเงินร่วมลงทุน บีวีพี จำกัด

งานการเมือง

ดร.ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ เคยเป็นสมาชิกวุฒิสภา ในปี พ.ศ. 2532 - พ.ศ. 2533 และ พ.ศ. 2539^[1] - พ.ศ. 2543 ต่อมาในปี พ.ศ. 2546 ปิยะบุตร ชลวิจารณ์ ได้รับตำแหน่งผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำกระทรวงพาณิชย์ และผู้ช่วยรัฐมนตรีประจำกระทรวงศึกษาธิการ (พ.ศ. 2546 - พ.ศ. 2549) ในรัฐบาลของ พ.ต.ท.ทักษิณ ชินวัตร

ต่อมาในปี พ.ศ. 2549 ได้รับตำแหน่งรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงอุตสาหกรรม ในรัฐบาลของพลเอกสุรยุทธ์ จุลานนท์^[2]

• พ.ศ. 2550 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นที่ 1 ประถมาภรณ์มงกุฎไทย (ป.ม.)^[3]
• พ.ศ. 2541 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นที่ 2 ทวีติยาภรณ์ช้างเผือก (ท.ช.)^[4]
• พ.ศ. 2544 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 3 ตติยจุลจอมเกล้า (ต.จ.) (ฝ่ายหน้า)^[5]
• พ.ศ. 2546 – เหรียญลูกเสือสดุดี ชั้นที่ 1^[6]