พงศกร เลาหวิเชียร

พงศกร เลาหวิเชียร เกิดเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม พ.ศ. 2483 ที่เขตสัมพันธวงศ์ กรุงเทพมหานคร^[1] สมรสกับ รองศาสตราจารย์ พรผจง เลาหวิเชียร (สกุลเดิม: กมลเชษฐ์) มีบุตร 2 คน

พงศกร เลาหวิเชียร จบการศึกษาปริญญาตรีสาขานิติศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ เมื่อปี พ.ศ. 2505 และปริญญาโทด้านรัฐประศาสนศาสตร์ จากมหาวิทยาลัยนิวเม็กซิโกไฮแลนด์ ในปี พ.ศ. 2511 นอกจากนั้นยังผ่านการศึกษาอบรมหลักสูตรป้องกันราชอาณาจักร จากวิทยาลัยป้องกันราชอาณาจักร (วปอ.) รุ่นที่ 3

พงศกร เลาหวิเชียร เริ่มเข้ารับราชการประจำแผนกกฎหมาย สำนักงานปลัดกระทรวงคมนาคม ในปี พ.ศ. 2506 เคยดำรงตำแหน่งรองประธานกรรมการบริษัท ขนส่ง จำกัด และได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งอธิบดีกรมการขนส่งทางบก จนเกษียณอายุราชการในปี พ.ศ. 2542

ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2544 ได้ลงสมัครสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร ในระบบบัญชีรายชื่อ ลำดับที่ 18 ของพรรคชาติไทย แต่ไม่ได้รับเลือกเป็น ส.ส. ต่อมาในรัฐบาลของพันตำรวจโท ทักษิณ ชินวัตร จึงได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคม

นายพงศกร เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง เมื่อวันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2554^[2]

• พ.ศ. 2543 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)^[3]
• พ.ศ. 2539 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)^[4]
• พ.ศ. 2531 – เหรียญจักรพรรดิมาลา (ร.จ.พ.)^[5]