ฟาโรห์มอนตูเอมซาฟ

ค้นพบวัตถุจารึกที่พบในเกเบลีน ซึ่งเป็นหลักฐานยืนยันที่เกี่ยวข้องกับพระองค์^[1][4] ซึ่งเป็นใบมีดขวานสำริดที่ไม่ทราบที่มา ปัจจุบันอยู่ในพิพิธภัณฑ์บริติช และมีข้อความว่า "เทพเจ้าผู้ประเสริฐ ดเจดอังค์เร ผู้ให้ชีวิต" และตราประทัแมลงสคารับจำนวนสองชิ้น ซึ่งไม่ทราบที่มาเช่นกัน^[1][5] พระองค์ทรงไม่ปรากฏอยู่ในชิ้นส่วนที่ยังหลงเหลืออยู่ของบันทึกพระนามแห่งตูริน รัชสมัยของพระองค์และของฟาโรห์อีกสี่พระองค์ในช่วงปลายราชวงศ์ที่สิบหกนั้นได้สูญหายไปในส่วนที่เสียหายของบันทึกดังกล่าว^[2] ด้วยเหตุนี้จึงไม่สามารถระบุตำแหน่งที่แน่นอนตามลำดับเวลาตลอดจนระยะเวลาในรัชสมัยของพระองค์ได้

ตามการเรียงลำดับตำแหน่งฟาโรห์ในสมัยช่วงระหว่างกลางที่ 2 ใหม่ และคิม รีฮอล์ต ฟาโรห์ดเจดอังค์เร มอนต์เอมซาฟทรงขึ้นครองพระราชบัลลังก์ต่อจากฟาโรห์ดเจดเนเฟอร์เร เดดูโมสที่ 2 และทรงเป็นผู้ปกครองก่อนหน้าของฟาโรห์เมอร์อังค์เร เมนทูโฮเทปที่ 6^[6] พระองค์จึงเป็นฟาโรห์ในช่วงปลายราชวงศ์ที่สิบหก และอาจจะทรงขึ้นครองราชย์ในช่วงประมาณ 1590 ปีก่อนคริสตกาล หลักฐานที่สนับสนุนการจัดตำแหน่งตามลำดับเวลานี้คือ: 1) รูปแบบของพระนามครองพระราชบัลลังก์ของพระองค์ Ḏd-X-Rˁ ซึ่งเหมือนกับพระนามของฟาโรห์เดดูโมสที่ 1 และฟาโรห์เดดูโมสที่ 2; 2) สถานที่ของการค้นพบหลักฐานยืนยันของพระองค์ ซึ่งอยู่ในธีบส์และทางใต้; และ 3) รูปแบบของใบมีดขวาน ซึ่งสามารถระบุช่วงเวลาย้อนไปจนถึงช่วงปลายของสมัยช่วงระหว่างกลางครั้งที่ 2

ในทางกลับกัน การศึกษาที่เก่ากว่าโดยเยือร์เกิน ฟอน เบ็คเคอราธ ได้ระบุให้พระองค์อยู่ในช่วงราชวงศ์ที่สิบสามแทน โดยทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากฟาโรห์เมนทูโฮเทปที่ 6 และฟาโรห์เดดูโมสที่ 1 ทรงขึ้นครองราชย์ต่อจากพระองค์^[7]