มานูเอล เอเล. เกซอน
มานูเอล ลุยส์ เกซอน อี โมลีนา (สเปน: Manuel Luis Quezón y Molina) หรือ มานูเวล ลูวิส โมลีนา เคโซน (ฟิลิปปินส์: Manuel Luis Molina Quezon; 19 สิงหาคม พ.ศ. 2421 – 1 สิงหาคม พ.ศ. 2487) เป็นรัฐบุรุษ ทหาร และนักการเมืองฟิลิปปินส์ที่ได้ดำรงตำแหน่งเป็นประธานาธิบดีฟิลิปปินส์ระหว่างปี พ.ศ. 2478–2487 เกซอนเป็นคนฟิลิปปินส์คนแรกที่ได้เป็นหัวหน้ารัฐบาลของฟิลิปปินส์ทั้งหมด[1] (เมื่อเทียบกับรัฐบาลของรัฐฟิลิปปินส์ก่อนหน้านี้) และถือว่าเป็นประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่สองหลังจากเอมิลิโอ อากินัลโด (พ.ศ. 2442–2444) เขาเป็นชาวฟิลิปปินส์เชื้อสายสเปน โดยพ่อและแม่ของเขาเป็นเมสติโซ (ลูกครึ่งชาวพื้นเมืองกับชาวสเปน)
มานูเอล เอเล. เกซอน | |
|---|---|
.jpg) | |
| ประธานาธิบดีฟิลิปปินส์คนที่ 2 | |
| ดำรงตำแหน่ง 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2478 – 1 สิงหาคม พ.ศ. 2487 | |
| ก่อนหน้า | เอมิลิโอ อากินัลโด |
| ถัดไป | โฮเซ ลอเรล |
| ข้อมูลส่วนบุคคล | |
| เกิด | 19 สิงหาคม พ.ศ. 2421 |
| เสียชีวิต | 1 สิงหาคม พ.ศ. 2487 (65 ปี) |
| ศาสนา | โรมันคาทอลิก |
| พรรคการเมือง | พรรคนาซิโอนาลิสตา |
| คู่สมรส | เอาโรรา เกซอน |
| ลายมือชื่อ |  |
เกซอนเป็นประธานวุฒิสภาคนแรกที่ได้รับการเลือกตั้งจากการเลือกตั้งระดับชาติ และเป็นประธานาธิบดีคนแรกที่ดำรงตำแหน่งในการเลือกตั้งใหม่ (เป็นวาระที่สองต่อเนื่องมาจากการแก้ไขรัฐธรรมนูญปี พ.ศ. 2478)[2] สำหรับการผลักดันรัฐบัญญัติฉบับที่ 184 เพื่อจัดตั้งสถาบันภาษาแห่งชาติและกำหนดภาษาประจำชาติของประเทศฟิลิปปินส์ เกซอนได้รับการติดยกย่องว่าเป็น "บิดาแห่งภาษาประจำชาติ" ของประเทศ
ในช่วงตำแหน่งประธานาธิบดีของเขา เกซอนจัดการปัญหาของชาวนาไร้ที่ดินในชนบท การตัดสินใจที่สำคัญอื่น ๆ ของเขา ได้แก่ การปฏิรูปการป้องกันประเทศของหมู่เกาะ การอนุมัติข้อเสนอแนะในการปฏิรูปของรัฐบาล การส่งเสริมการตั้งถิ่นฐานและการพัฒนาในมินดาเนา[3] การจัดการกับการค้าประเวณีและการค้าแรงงานของฟิลิปปินส์ในต่างประเทศ ข้อเสนอสำหรับการปฏิรูปที่ดินและการต่อต้านการรับสินบน และการทุจริตภายในรัฐบาล เขาได้จัดตั้งรัฐบาลพลัดถิ่นขึ้นในสหรัฐอเมริกาหลังการปะทุของสงครามและการรุกรานของญี่ปุ่น
ในช่วงที่เขาพลัดถิ่นในสหรัฐอเมริกา เขาถึงแก่อสัญกรรมจากวัณโรคที่หมู่บ้านแซราแน็กเลก (Saranac Lake) ในนิวยอร์ก ศพของเขาถูกฝังอยู่ในสุสานแห่งชาติอาร์ลิงตันจนกระทั่งสิ้นสุดสงครามโลกครั้งที่สอง ศพของเขาจึงถูกย้ายไปที่กรุงมะนิลา สถานที่พักผ่อนสุดท้ายของเขาคือวงเวียนอนุสรณ์เกซอน (Quezon Memorial Circle)[4]
ในปี พ.ศ. 2558 คณะกรรมการมูลนิธิราอูล วัลเลินแบร์ย นานาชาติ ได้มอบรางวัลเหรียญวัลเลินแบร์ยให้แก่ประธานาธิบดีเกซอนและประชาชนชาวฟิลิปปินส์จากความพยายามช่วยเหลือเหยื่อพันธุฆาตชาวยิวในช่วงปี พ.ศ. 2480–2484 ประธานาธิบดีเบนิกโน อากีโนที่ 3 และมารีอา เซเนย์ดา เกซอน อาบันเซญญา ซึ่งมีอายุ 94 ปี และเป็นบุตรสาวของอดีตประธานาธิบดีได้รับมอบรางวัลแทน