วัชรินทร์ เกตะวันดี
วัชรินทร์ เกตะวันดี อดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ เป็นอดีตสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดเลย 5 สมัย ในช่วงระหว่างปี 2519 ถึงปี 2538 และอดีตกรรมการที่ปรึกษาพรรคประชาธิปัตย์
วัชรินทร์ เกตะวันดี | |
---|---|
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข | |
ดำรงตำแหน่ง 11 สิงหาคม พ.ศ. 2529 – 9 สิงหาคม พ.ศ. 2531 | |
นายกรัฐมนตรี | พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2475 อำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย |
เสียชีวิต | 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 (82 ปี) |
ศาสนา | พุทธ |
พรรคการเมือง | ประชาธิปัตย์ |
ประวัติ
นายวัชรินทร์ เกตะวันดี เกิดเมื่อวันที่ 5 พฤษภาคม พ.ศ. 2475 ภูมิลําเนาเกิดที่บ้านปากหมาก ตําบลนาอ้อ อําเภอเมือง จังหวัดเลย[1] จบการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาจากโรงเรียนเลยพิทยาคม จังหวัดเลย สำเร็จการศึกษาระดับปริญญาตรี จากมหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ และระดับปริญญาโทสาขาบริหารการศึกษา จากมหาวิทยาลัยมอนทรีออล[2][3]
นายวัชรินทร์ เกตะวันดี เสียชีวิตด้วยโรคมะเร็ง เมื่อวันที่ 7 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 สิริอายุรวม 82 ปี[3] มีพิธีพระราชทานเพลิงศพเมื่อวันที่ 16 กรกฎาคม พ.ศ. 2557 ณ วัดชลประทานรังสฤษดิ์ อำเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี[4]
การทำงาน
นายวัชรินทร์ เกตะวันดี เป็นสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรจังหวัดเลย 5 สมัย ได้รับเลือกตั้งครั้งแรกในการเลือกตั้งสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรไทยเป็นการทั่วไป พ.ศ. 2519 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์ และได้รับเลือกตั้งต่อเนื่องอีก 4 สมัย ในปี พ.ศ. 2526 พ.ศ. 2529 และ พ.ศ. 2535 (2 สมัย)
นายวัชรินทร์ เกตะวันดี เคยเป็นประธานคณะกรรมาธิการการศึกษา ในสภาผู้แทนราษฎรไทย ชุดที่ 18 มีบทาทในการสนับสนุนการจัดตั้งมหาวิทยาลัยราชภัฏศรีสะเกษ[5] เป็นผู้ช่วยเลขานุการรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการ และเป็นที่ปรึกษานายกรัฐมนตรี และได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงสาธารณสุข ในรัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ในปี พ.ศ. 2529[3]
ในการเลือกตั้ง พ.ศ. 2544 ลงสมัครรับเลือกตั้งในระบบบัญชีรายชื่อ ลำดับที่ 81[2] แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง และในปี พ.ศ. 2554 ได้ลงสมัครรับเลือกตั้งในระบบบัญชีรายชื่อ ลำดับที่ 78 สังกัดพรรคประชาธิปัตย์[6][7] แต่ไม่ได้รับเลือกตั้ง
วัชรินทร์ เกตะวันดี ประกอบกิจการเหมืองแร่ โดยได้รับใบอนุญาตประทานบัตร ในเขตอำเภอเมืองเลย จังหวัดเลย[8]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์
- พ.ศ. 2537 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[9]
- พ.ศ. 2535 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[10]