อุทยานแห่งชาติลำคลองงู

กรมป่าไม้ได้รับข้อเสนอจากสโมสรโรตารีทองผาภูมิให้จัดตั้งพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติป่าเขาพระฤๅษีบ่อแร่แปลง 2 เป็นอุทยานแห่งชาติ เมื่อกรมป่าไม้พิจารณาแล้ว จึงจัดตั้งพื้นที่ป่าดังกล่าวให้เป็นอุทยานแห่งชาติตามพระราชบัญญัติอุทยานแห่งชาติ พ.ศ. 2504 ต่อมาใน พ.ศ. 2543 ได้มีข้อเสนอให้ดึงพื้นที่ที่จะส่งผลกระทบต่อการจัดตั้งอุทยานแห่งชาติ ออกจากพื้นที่เตรียมประกาศเป็นอุทยานแห่งชาติลำคลองงู และในวันที่ 25 ธันวาคม พ.ศ. 2552 อุทยานแห่งชาติลำคลองงูได้รับการประกาศจัดตั้งเป็นอุทยานแห่งชาติลำดับที่ 123 ของประเทศไทย^[1][2]

ภูมิประเทศเป็นเทือกเขาสลับซับซ้อนวางตัวในทิศเหนือ-ใต้ โดยเป็นส่วนหนึ่งของเทือกเขาตะนาวศรี ภูมิอากาศมีอากาศร้อนจัดในฤดูร้อน และหนาวจัดในฤดูหนาว เนื่องจากสภาพพื้นที่เป็นหุบเขาสลับซับซ้อน และเป็นเขตเงาฝน

ป่าไม้ในเขตอุทยานเป็นป่าเบญจพรรณและป่าดิบแล้ง และเป็นผืนป่าเดียวกันกับเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าทุ่งใหญ่นเรศวร สัตว์ป่าในเขตอุทยานมีจำนวนลดลงเพราะชาวบ้านได้บุกรุกพื้นที่และถางป่าเพื่อเป็นแหล่งอาศัยและเพาะปลูก^[2]

น้ำตก

• น้ำตกนางครวญ เป็นน้ำตก 4 ชั้น ความสูง 50-60 เมตร มีต้นกำเนิดจากลำห้วย 2 สาย คือ ห้วยทองผาภูมิและห้วยชะอี้
• น้ำตกองธิ เป็นน้ำตกขนาดเล็ก 1 ชั้น
• น้ำตกคลิตี้ เป็นน้ำตกหินปูนซึ่งในบางช่วงมีแอ่งน้ำขนาดใหญ่
• น้ำตกผาม่าน เป็นน้ำตกขนาดเล็ก 2 ชั้น ชั้นล่างสูง 15 เมตร ชั้นบนสูง 70 เมตร
• น้ำตกผาเขียว เป็นน้ำตกสูงประมาณ 20 เมตร มีแอ่งน้ำที่สามารถลงเล่นได้ ต้นน้ำมาจากป่าเขาพระฤๅษีบ่อแร่ และสายน้ำที่ไหลลงจากน้ำตกแห่งนี้จะไหลลงสู่แม่น้ำแควน้อยต่อไป

ถ้ำ

• ถ้ำนกนางแอ่น มีม่านหินย้อยขนาดใหญ่ และยังเป็นที่อยู่อาศัยของนกนางแอ่น
• ถ้ำเวิลด์คัพ มีสถาปัตยกรรมหินปูนสวยงามคล้ายกับถ้วยฟุตบอลโลก
• ถ้ำน้ำตก มีแสงระยิบระยับอันเกิดจากผลึกแคลไซต์
• ถ้ำทิพุเชะ เป็นถ้ำน้ำลอดขนาดใหญ่ ยาวประมาณ 1 กิโลเมตร ถือเป็น "ถ้ำเป็น" เพราะยังเกิดหินงอกหินย้อย และสถาปัตยกรรมหินปูนอื่น ๆ
• ถ้ำเสาหิน มีเสาหินงอกขนาดใหญ่สูง 62.5 เมตร

• วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ อุทยานแห่งชาติลำคลองงู
• สำนักอุทยานแห่งชาติ: อุทยานแห่งชาติลำคลองงู