เซปตา

รถไฟใต้ดิน

• สายความเร็วสูงนอริสทาวน์ (ชื่อเดิมคือสาย 100 ใช้ชื่อนี้จนถึง ค.ศ. 2009): ผู้โดยสาร 8,530 คนต่อวัน (2010)^[3]
• สายมาร์เก็ต–แฟรงฟอร์ด (สายสีน้ำเงิน): ผู้โดยสาร 180,100 คนต่อวัน (2010)^[3]
• สายบรอดสตรีต และ Broad–Ridge Spur (สายสีส้ม): ผู้โดยสาร 136,670 คนต่อวัน (2010)^[3]

• 
  สาย 100 (สายความเร็วสูงนอริสทาวน์)
• 
  สายสีน้ำเงิน (สายมาร์เก็ต–แฟรงฟอร์ด)
• 
  สายสีส้ม (สายบรอดสตรีต)

รถโดยสารประจำทางรถไฟฟ้าและรถไฟฟ้ารางเบา

• Subway–Surface Trolley Lines (สายสีเขียว): ผู้โดยสาร 79,804 คนต่อวัน (2010)^[3]
• สาย 101, 102 (สายรถโดยสารไฟฟ้า): ผู้โดยสาร 6,546 คนต่อวัน (2010)^[3]
• สาย 15, 23, 56: ผู้โดยสาร 21,500 คนต่อวัน (2010)^[3]

• 
  Subway–Surface Trolley Lines (สายสีเขียว)
• 
  สาย 101, 102 (สายรถโดยสารไฟฟ้า)

• รายชื่อระบบขนส่งมวลชนความเร็วสูง
• รายชื่อระบบรถไฟและรถไฟฟ้าชานเมือง
• รายชื่อระบบรถรางและรถไฟฟ้ารางเบา

• Cheape, Charles W. (1980). Moving the masses: urban public transit in New York, Boston, and Philadelphia, 1880–1912. Harvard University Press. ISBN 0-674-58827-4.
• Pawson, John R. (1979). Delaware Valley Rails: The Railroads and Rail Transit Lines of the Philadelphia Area. John R. Pawson. ISBN 0-9602080-0-3.

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ การคมนาคมรัฐเพนซิลเวเนียตะวันออกเฉียงใต้

วิกิข่าว มีข่าวเกี่ยวกับบทความ:
US commuter rail accident in Pennsylvania injures over 30

• เว็บไซต์ทางการ
• General fares
• John F. Tucker Transit History Collection^{[ลิงก์เสีย]} (1895-2002) at Hagley Museum and Library. The collection consists of official documents produced or used by Mr. Tucker during his career as a public transit official, and records of the pre-SEPTA Philadelphia Rapid Transit Company (1907-1939) and the Philadelphia Transportation Company (1940-1968) that he preserved from loss or destruction. The collection traces the evolution of the Philadelphia transit system, its extent, routes and services, and of North American rail rapid transit generally.