เฟือร์เอลีเซอ
เฟือร์เอลีเซอ (เยอรมัน: Für Elise; แปลว่า แด่เอลีเซอ) เป็นชื่อที่นิยมใช้เรียกผลงาน บากาเตลหมายเลข 25 ในบันไดเสียง เอ ไมเนอร์ ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน ที่ลงวันที่ประพันธ์ไว้เมื่อวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1810 เป็นหนึ่งในผลงานสำหรับเดี่ยวเปียโนของเบทโฮเฟินที่มีชื่อเสียงที่สุด [1][2][3] ต้นฉบับโน้ตเพลงของผลงานชิ้นนี้ได้สูญหายไป และถูกค้นพบในภายหลังโดยลูทวิช โนล และเผยแพร่เป็นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1865 หลังจากเบทโฮเฟินเสียชีวิตไปแล้ว 38 ปี
ประวัติศาสตร์
จนถึงปัจจุบัน ยังเป็นข้อถกเถียงว่า "เอลีเซอ" นั้นหมายถึงสตรีผู้ใด นักประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งเชื่อว่าบุคคลผู้นั้นคือ เอลีซาเบ็ท เริคเคิล (Elisabeth Röckel, ค.ศ. 1793-1883) ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเบทโฮเฟินมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1808 และมีชื่อเล่นว่า "เอลีเซอ" (Elise)[4] ในขณะที่บางส่วนเชื่อว่า ลูทวิช โนล ที่เป็นผู้คัดลอกต้นฉบับโน้ตเพลงฉบับแรก ได้คัดลอกชื่อผลงานผิดจาก "Für Therese" เป็น "Für Elise"[5] โดยเทเรเซอนั้นเป็นชื่อของ เทเรเซอ มัลฟัทที (Therese Malfatti von Rohrenbach zu Dezza) เป็นหญิงสาวที่เป็นเพื่อนและลูกศิษย์ ผู้ซึ่งเบทโฮเฟินเคยขอแต่งงานในปี ค.ศ. 1810 แต่กลับถูกปฏิเสธ[6]
ระเบียงภาพ
เอลีซาเบ็ท เริคเคิล (ค.ศ. 1793–1883)
เทเรเซอ มัลฟัทที (ค.ศ. 1792–1851)
