ไมโครโฟน
ไมโครโฟน คืออุปกรณ์รับเสียงแล้วแปลงเป็นสัญญาณไฟฟ้า เพื่อประมวลผลในเครื่องขยายเสียงหรืออุปกรณ์ผสมเสียงอื่น ๆ ไมโครโฟนประกอบด้วยขดลวดและแม่เหล็กเป็นหลัก เมื่อเสียงกระทบตัวรับในไมโครโฟน จะทำให้ขดลวดสั่นสะเทือนตัดกับสนามแม่เหล็ก จึงทำให้เกิดสัญญาณไฟฟ้า ซึ่งเป็นหลักการทำงานตรงข้ามกับลำโพง โดยทั่วไปไมโครโฟนใช้รับเสียงพูดหรือเสียงร้องเพลง
ชนิดของไมโครโฟน
ชนิดของไมโครโฟน แบ่งตามหลักการทางไฟฟ้า ได้ 2 ประเภท ได้แก่
- แบบไดนามิก
- แบบคอนเดนเซอร์
- แบบไดนามิก ทำงานโดยการสั่นสะเทือนของขดลวด ที่อยู่รอบแกนแม่เหล็ก ทำให้เกิดกระแสไฟฟ้า อาศัยหลักการเหนี่ยวนำไฟฟ้า
- แบบคอนเดนเซอร์ ปล่อยกระแสไฟฟ้าสายตรง ไหลไปยังตัวไมค์ ซึ่งมีแผ่นโลหะบางๆตรวจจับการสั่นสะเทือนของอากาศ แล้วเปิด-ปิดทางเดินของวงจรไฟฟ้า
การออกแบบและการใช้งาน
ไมโครโฟนแบบสัมผัสจะจับการสั่นสะเทือนโดยตรงจากพื้นผิวแข็งหรือวัตถุ ตรงข้ามกับการสั่นสะเทือนของเสียงที่ส่งผ่านอากาศ การใช้งานประการหนึ่งคือการตรวจจับเสียงในระดับต่ำมาก เช่น เสียงที่มาจากวัตถุขนาดเล็กหรือแมลง[1][2][3] โดยทั่วไปไมโครโฟนจะประกอบด้วยทรานสดิวเซอร์แม่เหล็ก (คอยล์เคลื่อนที่) แผ่นสัมผัส และพินหน้าสัมผัส
ไมโครโฟนถูกนำมาใช้ในการใช้งานหลายอย่าง เช่น โทรศัพท์ เครื่องช่วยฟัง ระบบเสียงประกาศสาธารณะสำหรับคอนเสิร์ตฮอลล์และกิจกรรมสาธารณะ การผลิตภาพยนตร์ การแสดงสดและเสียงที่บันทึกไว้ การบันทึกเสียง วิทยุสองทาง โทรโข่ง[4] และการแพร่ภาพวิทยุและโทรทัศน์[5][6] นอกจากนี้ยังใช้ในคอมพิวเตอร์สำหรับการบันทึกเสียง การรู้จำเสียง VoIP และเพื่อวัตถุประสงค์อื่น เช่น เซ็นเซอร์อัลตราโซนิกหรือเซ็นเซอร์เคาะ
ไมโครโฟนแบบหนีบเสื้อได้รับการออกแบบสำหรับการใช้งานแบบแฮนด์ฟรี ไมโครโฟนขนาดเล็กเหล่านี้พอดีกับตัวกล้อง เดิมทีพวกมันถูกยึดไว้ด้วยเชือกที่คล้องคอ แต่โดยทั่วไปแล้วพวกมันจะติดอยู่กับเสื้อผ้าโดยใช้คลิป เข็มหมุด เทป หรือแม่เหล็ก[7][8]
ไมโครโฟนสเตอริโอจะรวมไมโครโฟนสองตัวไว้ในอุปกรณ์เครื่องเดียวเพื่อสร้างสัญญาณสเตอริโอ ไมโครโฟนสเตอริโอมักใช้สำหรับแอปพลิเคชันการออกอากาศหรือการบันทึกภาคสนาม ซึ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะตั้งค่าไมโครโฟนคอนเดนเซอร์แยกกันสองตัวในการกำหนดค่า X-Y แบบคลาสสิกสำหรับการบันทึกเสียงสเตอริโอ[9][10] ไมโครโฟนบางตัวมีมุมครอบคลุมที่ปรับได้ระหว่างสองช่องสัญญาณ
แหล่งข้อมูลอื่น
