จังหวัดบูคิดโนน

จังหวัดบูคิดโนน (/buːˈkɪdnɒn/, เซบัวโน: Lalawigan sa Bukidnon) เป็นจังหวัดที่ไม่มีทางออกสู่ทะเลในเขตฮีลากังมินดาเนา ประเทศฟิลิปปินส์^[5] เมืองศูนย์กลางคือมาไลบาไล ในปี ค.ศ. 2015 ตัวจังหวัดมีประชากร 1,415,226 คน เป็นจังหวัดที่มีพื้นที่ใหญ่เป็นอันดับที่สามของประเทศ รองจากจังหวัดปาลาวันและจังหวัดอีซาเบลา

จังหวัดบูคิดโนน
จังหวัด
สถานที่สำคัญในจังหวัดบูคิดโนน
ธง ตรา
สมญา:  "ตะกร้าอาหารแห่งมินดาเนา" "เมืองมรดกทางการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์และวัฒนธรรมแห่งมินดาเนาเหนือNorthern Mindanao" "สวรรค์ใจกลางมินดาเนา"[1]
เพลง: Bukidnon Kanak Ha Banuwa
ที่ตั้งในประเทศฟิลิปปินส์
ประเทศ	ฟิลิปปินส์
เขต	ฮีลากังมินดาเนา
ก่อตั้ง	1 กันยายน ค.ศ. 1914 (Commission Act 2408)[2]
เมืองหลัก	มาไลบาไล
การปกครอง
• ประเภท	ซังกูเนียงปันลาลาวีกัน
• ผู้ว่าราชการจังหวัด	Jose Maria R. Zubiri, Jr. (Bukidnon Paglaum Party)
• รองผู้ว่าราชการจังหวัด	Rogelio N. Quiño (Bukidnon Paglaum Party)
พื้นที่[3]
• ทั้งหมด	10,498.59 ตร.กม. (4,053.53 ตร.ไมล์)
อันดับพื้นที่	3 จาก 81
ความสูงจุดสูงสุด (ภูเขาดูลัง-ดูลัง)	2,941 เมตร (9,649 ฟุต)
ประชากร  (ค.ศ. 2015)[4]
• ทั้งหมด	1,415,226 คน
• อันดับ	16 จาก 81
• ความหนาแน่น	130 คน/ตร.กม. (350 คน/ตร.ไมล์)
• อันดับความหนาแน่น	61 จาก 81
เขตการปกครอง
• นคร	2 บาเลนเซีย มาไลบาไล
• เทศบาล	20 Baungon Cabanglasan Damulog Dangcagan Don Carlos Impasugong Kadingilan Kalilangan Kibawe Kitaotao Lantapan Libona Malitbog Manolo Fortich Maramag Pangantucan Quezon San Fernando Sumilao Talakag
• บารังไกย์	464
• Districts	1st to 4th districts of Bukidnon
เขตเวลา	UTC+8 (PST)
รหัสไปรษณีย์	8700–8723
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์	+63 (0)88
รหัส ISO 3166	PH
ภาษา	เซบัวโน Binukid ฮีลีไกโนน ฟิลิปีโน Maranao อังกฤษ
การจัดระดับรายได้	ระดับที่ 1[3]
เว็บไซต์	www.bukidnon.gov.ph

ชื่อ "บูคิดโนน" หมายถึง "ชาวเขา" จังหวัดนี้เป็นแหล่งเพาะปลูกข้าวและข้าวโพดที่สำคัญของภูมิภาค ผลผลิตอื่น ๆ ได้แก่ สับปะรด กล้วย และอ้อย จังหวัดนี้ยังเป็นที่ตั้งของภูเขาดูลัง-ดูลัง ซึ่งเป็นภูเขาที่สูงเป็นอันดับที่ 2 ของประเทศ ด้วยความสูง 2,938 เมตร (9,639 ฟุต) ตั้งอยู่ในแนวเทือกเขาคีตังลัด^[6] ภูเขาอื่น ๆ ที่มีชื่อเสียงในจังหวัด ได้แก่ ภูเขาคีตังลัด (2,899 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 4), ภูเขาคาลาตุงกัน (2,860 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 5), ภูเขามาอักนาว (2,742 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 8), ภูเขาลูมูลูยาว (2,612 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 17) และภูเขาตูมีนุงกัน (2,400 เมตร; สูงเป็นอันดับที่ 30)^[7]