จักรพรรดิฮั่นเซฺวียน

จักรพรรดิเซฺวียนแห่งราชวงศ์ฮั่น หรือ ฮั่นเซฺวียนตี้ (หลิว สุ่น (劉詢), สกุลเดิม: หลิว ปิ้งอี่ (劉病已); 91 ปีก่อน ค.ศ. - 49 ปีก่อน ค.ศ.) เป็นจักรพรรดิองค์ที่ 10 แห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก ครองราชย์ตั้งแต่ 74 ถึง 48 ปีก่อนคริสตกาล และพระองค์เป็น 1 ใน 4 ของจักรพรรดิราชวงศ์ฮั่นตะวันตกที่ได้รับพระนามอารามประจำรัชกาล (ร่วมกับจักรพรรดิฮั่นเกาจู่ จักรพรรดิฮั่นเหวิน และจักรพรรดิฮั่นอู่) ในช่วงรัชสมัยของพระองค์ ราชวงศ์ฮั่นตะวันตกมีความเจริญรุ่งเรืองทั้งทางเศรษฐกิจและทางทหารกลายเป็นมหาอำนาจระดับภูมิภาค และหลายคนมองว่าเป็นช่วงเวลาสูงสุดของประวัติศาสตร์ราชวงศ์ฮั่นทั้งหมด และสืบราชบัลลังก์โดยจักรพรรดิฮั่นยฺเหวียน พระราชโอรสภายหลังการสวรรคตของพระองค์เมื่อ 48 ปีก่อนคริสตกาล

จักรพรรดิฮั่นเซฺวียน 漢宣帝
จักรพรรดิแห่งราชวงศ์ฮั่นตะวันตก
พระบรมสาทิสลักษณ์ของจักรพรรดิฮั่นเซฺวียนจาก Sancai Tuhui
จักรพรรดิจีน
ครองราชย์	10 กันยายน 74 ปีก่อนคริสตกาล - 10 มกราคม 48 ปีก่อนคริสตกาล
ก่อนหน้า	ไห่ฮุนโหว
ถัดไป	ฮั่นยฺเหวียน
ประสูติ	91 ปีก่อนคริสตกาล ฉางอัน จักรวรรดิฮั่น
สวรรคต	10 มกราคม 48 ปีก่อนคริสตกาล (43 พรรษา) ฉางอัน จักรวรรดิฮั่น
ฝังพระศพ	Du ling, ซีอาน
พระมเหสี	จักรพรรดินี Gong'ai ฮั่ว เฉิงจุน จักรพรรดินีเซี่ยวเซฺวียน
พระราชบุตร	จักรพรรดิฮั่นยฺเหวียน Liu Qin Liu Xiao Liu Yu Liu Jing องค์หญิง Guantao องค์ชาย Jingwu
พระนามเต็ม หลิว ปิ้งอี่ (劉病已) ภายหลังเป็น หลิว เซฺวียน (劉詢)[1] รัชศก เปิ่นฉี (本始, 73–70 ปีก่อนคริสตกาล) ตี้เจ๋ย (地節, 69–66 ปีก่อนคริสตกาล) ยฺเหวียนคัง (元康, 65–61 ปีก่อนคริสตกาล) เฉินจฺเหว่ (神爵, 61–58 ปีก่อนคริสตกาล) อู่เฟิ่ง (五鳳, 57–54 ปีก่อนคริสตกาล) กานลู่ (甘露, 53–50 ปีก่อนคริสตกาล) หฺวางหลง (黃龍, 48 ปีก่อนคริสตกาล) พระสมัญญานาม สั้น: เซฺวียนตี้ (宣帝) เต็ม: เซี้ยวเซฺวียนหวงตี้ (孝宣皇帝) พระอารามนาม จงจง (中宗)
ราชวงศ์	ราชวงศ์หลิว
พระราชบิดา	องค์ชายหลิวจฺวิน
พระราชมารดา	Wang Wengxu

เรื่องราวชีวิตของจักรพรรดิฮั่นเซฺวียนเป็นเรื่องราวของคนสู้ชีวิต พระองค์ประสูติเป็นเจ้าชายในฐานะพระราชปนัดดา (เหลน) ของจักรพรรดิฮั่นอู่ พระอัยกา (ปู่) ของพระองค์คือเจ้าชายหลิว จฺวี้ (劉據) เป็นพระราชโอรสของจักรพรรดิฮั่นอู่ และจักรพรรดินี เว่ย์ จื่อฟู และรัชทายาทของจักรวรรดิฮั่น ซึ่งเมื่อ 91 ปีก่อนคริสตกาล พระองค์ถูกใส่ร้ายว่าทำมนตร์ดำใส่องค์จักรพรรดิจึงตัดสินพระทัยปลงพระชนม์ชีพพระองค์เอง พระราชบิดาของพระองค์ เจ้าชายหลิวจิน (劉進) ซึ่งสิ้นพระชนม์ระหว่างความสับสนวุ่นวายดังกล่าว พร้อมกับพระราชวงศ์ที่เหลือ จักรพรรดิเซฺวียนยังเป็นทารกพระชนมายุเพียงเดือนเดียวในขณะนั้นและรอดชีวิตมาได้เพียงเพราะได้รับการคุ้มครองจาก ปิงจิ (丙吉) ผู้คุมเรือนจำผู้เห็นอกเห็นใจและใช้ชีวิตในวัยหนุ่มในฐานะสามัญชนหลังจากได้รับพระราชกฤษฎีกานิรโทษกรรมทั่วประเทศจากจักรพรรดิฮั่นอู่เมื่อ 87 ปีก่อนคริสตกาล หรือก่อนที่จักรพรรดิฮั่นอู่จะสวรรคตไม่นาน หลังจากหลิวเฮ่อครองราชย์ได้เพียง 27 วันก็ถูกปลดออกจากบัลลังก์เมื่อ 74 ปีก่อนคริสตกาล เจ้าชายหลิวปิงอี้พระชนมายุเพียง 17 พรรษาจึงได้รับเลือกจากฮั่วกวางให้ขึ้นครองราชบัลลังก์