კონსტიტუცია

კონსტიტუცია (ლათ. constitutio — „დოდგინა“, „გოჭყაფა“) — გიშაკერზაფილი წესით მეღებული უმაღალაში იურიდიული ჭყანაშ მაღვენი სახენწჷფოშ თარი კანონი. კონსტიტუცია არეგულირენს ჯარალუას პიჯიშ სამართალებურ დგომარობას, საჯარო ხეშეუულებაშ ორგანიზაცია დო ფუნქციონირაფაწკჷმა მერსხილ ურთიართობეფს. კონსტიტუცია რთული მიარეფუნქციური ჯარალობური ინსტიტუტი რე. შხირას მირჩქინანა, მუჭოთ სახენწჷფოშ უჟინაშ კანონს, წესეფიშ კატალოგის, ინდივიდიშ გარანტის სახენწჷფოწკჷმა ურთიართობას დო შხვა^[1].

ლიბერალურ-დემოკრატიული სკოლაშ გემაჸვენჯეეფი, კონსტიტუციას თარო მეკონეფიშ ორთათ გოპიჯაფილ ჯარალობური ხეკულუაშ არსის (ორთაში სამართალიშ ომენცარე სკოლა), სამართალებური იდეაშ უმაღალაშ გჷმოხანტუალას (ნორმატივისტეფი), სახენწჷფოშ დო ნაციაშ სტატუსიშ გჷმათანჯალი წესეფიშ ართობურობას (ინსტიტუციონალისტეფი) ორწყენა^[2].

მარქსისტულ-ლენინური მონძღვარუა კონსტიტუციას გჷთმოსხუნჷნს, მუჭოთ ინსტრუმენტის, ნამუშ მეშქაშობათ შხვადოშხვა სოციალური კლასი გამეკენჯენს დორხველურ პოლიტიკურ პატჷნალას^[3]

კონსტიტუციაშ ონდეთ გინორთელ სოციალურ დოშანილობას ეშანჷნა თეხანური მარკვიალეფი, ნამუეფით მარქსიზმშე შორს რენა. პროფესორ ანდრაშ შაიოშ არზით, კონსტიტუციეფიშ უმენტაშობაქ თიშო აკიქიმინჷ, ნამჷ-და მუქუჩუჩუდუკო დო გუთებუდუკო სოციალური რევოლუცია; შხვა კონსტიტუციეფიშ აკოქიმინუაშ ღანკი, თიში არზით, რევოლუციაშ დუდშე ეჩილითაფაშ წჷმირევოლუციური დგომარობაშ აკოდგინუას წჷმარინუანს^[4].

დახე არძა თეხანური მარკვიალი კონსტიტუციაშ საარზიშ გოთანჯუაშ გოჯინას ოხვილუანს თიშ დჷმარსხუაფალონ ხასიათის დო მარეგულირებელ ფუნქციას. კონსტიტუციაშ ნორმეფით მუთმოხვადუ საჯარო ინსტიტუტეფიშ ლეგიტიმაცია, თინეფიშ ნძალანებაშ ფარგალეფიშ დო მენოღალეეფიშ თარი ნებეფიშ გოთანჯუა, სახენწჷფოს დო ადამიერეფს შქას ურთიართობეფიშ კვანწუა.