Constantius II
Constantius II (Flavius Julius Constantius; Grieks: Κωνστάντιος, Konstantios; 7 Augustus 317 - 3 November 361) was van 337 tot 361 keiser van die Romeinse Ryk. Tydens sy bewind was daar voortdurende grensoorloë teen die Sassanidiese Ryk en Germaanse volke, terwyl die Romeinse Ryk intern dikwels burgeroorlog en troonrowery moes deurstaan. Sy godsdiensbeleide het binnelandse konflik aangeblaas wat ná sy dood sou voortduur.
| Constantius II | |
|---|---|
| Keiser van die Romeinse Ryk | |
 ’n Borsbeeld van Constantius II. | |
| Caesar | 8 November 324 - 9 September 337 |
| Augustus | 9 September 337 – 3 November 361 |
| Gebore | 7 Augustus 317 Sirmium, Serwië |
| Oorlede | 3 November 361 (op 44) Mopsuestia, Sisilië |
| Volle naam | Flavius Julius Constantius[1] |
| Voorganger | Konstantyn I |
| Opvolger | Julianus |
| Dinastie | Konstantynse |
| Vader | Konstantyn I |
| Moeder | Fausta |
Bewind
Hy was die tweede oudste seun van Konstantyn die Grote en sy vrou, Fausta, en is in 324 deur sy pa caesar gemaak. Konstantyn is ’n jaar later dood en toe het Constantius die titel augustus met sy twee broers, Konstantyn II en Constans, gedeel. Hy het dadelik agt van sy familielede, die seuns van sy oupa se tweede vrou, laat vermoor om sy mag te konsolideer.[2][3]
Die broers het die ryk tussen hulle verdeel,[4] en Constantius het die oostelike provinsies gekry, insluitende Konstantinopel, Thracië, Klein-Asië, Sirië en Egipte. Konstantyn en Constans het die westelike provinsies tussen hulle verdeel.[5]
In 340 het Konstantyn en Constans gebots oor die westelike provinsies. Konstantyn is in die konflik gedood en Constans het oorgebly as heerser van die hele weste. In 350 is Constans deur die troonrower Magnentius omvergewerp en vermoor.
Constantius was nie gewillig om Magnentius as medeheerser te aanvaar nie en het ’n burgeroorlog teen hom gevoer. Hy het hom in 351 en 353 verslaan. Magnentius het daarna selfmoord gepleeg en Constantius het as die enigste heerser van die Romeinse Ryk oorgebly. In 351 het Constantius sy neef Constantius Gallus tot die ondergeskikte rang van caesar opgehef om in die ooste te heers, maar het hom drie jaar later laat teregstel nadat hy verslae gekry het oor sy gewelddadige en korrupte persoonlikheid. In 355 het Constantius sy laaste oorlewende neef, Gallus se jonger halfbroer, Julianus, tot caesar verhef.
Constantius was ’n Ariaanse Christen, het heidene laat vervolg en diskriminerende wette teen Jode uitgevaardig. Sy militêre veldtogte teen die Germane was suksesvol. Die oorlog teen die Sassanidiese Ryk, wat sedert 350 in felheid afgeneem het, het in 359 opnuut opgevlam en in 360 het Constantius na die ooste gereis om stabiliteit te herstel ná die verlies van verskeie grensforte. Julianus het egter in dieselfde jaar die titel augustus opgeëis. Nadat Constantius Julianus nie kon oorreed om daarvan af te sien nie, het oorlog tussen die twee uitgebreek. Geen veldslag het egter plaasgevind nie, want Constantius het siek geword en is op 3 November 361 in Mopsuestia aan koors dood. Hy het Julianus voor sy dood as sy regmatige opvolger aangewys.
Sien ook
Verwysings
Skakels
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
