Ranavalona I
Ranavalona I (gebore as Rabodoandrianampoinimerina; 1778 – 16 Augustus 1861), ook bekend as Ramavo en Ranavalo-Manjaka I, was van 1828 tot 1861 koningin van Madagaskar. Sy is as monarg aangewys ná die voortydige dood van haar man Radama I[1]
| Ranavalona I | |
|---|---|
| Koningin van Madagaskar | |
 | |
| Regeer | 11 Augustus 1828 – 16 Augustus 1861 |
| Dinastie | Hova |
| Voorganger | Radama I |
| Opvolger | Radama II |
| Gebore | 1778, Ambatomanoina |
| Oorlede | 16 Augustus 1861 (op 82 of 83), Rova van Antananarivo |
| Volle naam | Ranavalona I (Ranavalo-Manjaka I) Ramavo |
| Eggenote | Radama I Rainiharo Rainijohary |
| Kinders | Radama II |
| Vader | Prins Andriantsalamanjaka |
| Moeder | Prinses Rabodonandriantompo |
Bewind
Ranavalona het ’n beleid van isolasionisme en selfonderhoud gevolg; sy het ekonomiese en politieke bande met Europese lande verminder, ’n Franse aanval op die kusdorp Foulpointe afgeweer en streng maatreëls ingestel om ontslae te probeer raak van die klein maar groeiende Malgassiese Christelike beweging wat onder Radama I begin is deur lede van die Londense Sendinggenootskap.
Sy het in ’n groot mate gebruik gemaak van die tradisionele praktyk fanompoana (dwangarbeid as ’n manier van belastingbetaling) om openbare projekte te voltooi en ’n permanente weermag van tussen 20 000 en 30 000 Merina-soldate opgebou wat sy gebruik het om vrede in verafgeleë gebiede te bewaar en die ryk verder uit te brei.
Inwoners van Madagaskar kon mekaar van ’n verskeidenheid misdade aankla, insluitende diefstal, die beoefening van die Christelike geloof en veral heksery, waar iemand se skuld dikwels deur ’n soort beproewing, bekend as tangena, bepaal is. Tydens haar bewind van 33 jaar het ’n kombinasie van gereelde oorlogvoering, siektes, dwangarbeid en streng regsmaatstawwe gelei tot ’n hoë sterftesyfer onder soldate sowel as burgerlikes.[2] Tussen 1828 en 1861 het tangena jaarliks tot sowat 3 000 sterftes gelei. In 1838 is geraam tot 100 000 mense is in Imerina dood as gevolg daarvan – dit was rofweg 20% van die bevolking.[3]
Hoewel die Franse en Britte beperk is deur Ranavalona se beleide, het hul belangstelling in die Koninkryk Madagaskar nie afgeneem nie. Verdeelde lojaliteite in die koningin se hof het hulle in staat gestel om haar seun, Radama II, se troonbestyging te probeer verhaas. Die jong prins het met baie van sy ma se beleide nie saamgestem nie en was vatbaar vir Franse voorstelle vir die ontginning van die eiland se hulpbronne. Dié planne het egter nie uitgewerk nie en Radama sou die troon eers in 1861 bestyg toe Ranavalona op sowat 83-jarige ouderdom dood is.
Nalatenskap
Ranavalona se Europese tydgenote het haar beleide veroordeel en haar uitgebeeld as ’n tiran of waansinnige. Hierdie negatiewe karakterisering het tot in die 1970's voortgeduur.[4][5] In onlangse akademiese navorsing is egter bevind sy was ’n koningin wat haar ryk probeer uitbrei het terwyl sy dit probeer beskerm het teen die indringing van Europese kulturele en politieke invloede.[5]
Die meeste navorsers beskou haar ondanks haar binnelandse beleide as ’n merkwaardige figuur in die Malgassiese geskiedenis en prys haar vir haar krag as heerser in ’n tydperk van spanning met Europese magte.[5]
Verwysings
Eksterne skakels
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Ranavalona I.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
