Robert Stroud
Robert Franklin Stroud (28 Januarie 1890 - 21 November 1963), bekend as die "Birdman of Alcatraz", was 'n veroordeelde moordenaar, Amerikaanse federale gevangene en skrywer wat een van die berugste misdadigers in die VSA genoem is.[1][2][3] Tydens sy tyd in die Leavenworth-gevangenis het hy voëls grootgemaak en verkoop en het hy 'n gerespekteerde ornitoloog geword. Hy was van 1942 tot 1959 'n gevangene in die Alcatraz-gevangenis, waar hy weens die regulasies nie voëls kon aanhou nie. Stroud is nooit vrygelaat nie; hy was van 1909 in die tronk tot met sy dood in 1963.
| Robert Stroud | ||
 | ||
| Stroud in 1951. | ||
| Gebore | 28 Januarie 1890 | |
| Oorlede | 21 November 1963 (op 73) | |
| Bynaam | "Birdman of Alcatraz" | |
| Beroep |
| |
| Ander name | Robert Franklin Stroud (geboortenaam) | |
| Misdaadbesonderhede | ||
| Misdaad |
| |
| Vonnisbesonderhede | ||
| Vonnis | 54 jaar tronkstraf | |
| Status | Oorlede | |
Stroud is in Seattle, Washington, gebore en het van sy alkoholis-pa weggeloop toe hy 13 jaar oud was. Teen die tyd dat hy 18 was, was hy 'n koppelaar in Alaska. In Januarie 1909 het hy 'n kroegman gedood wat sy minnares aangeval het, en hy is tot 12 jaar gevangenisstraf gevonnis. Stroud het 'n reputasie as 'n gevaarlike gevangene gekry wat voortdurend met ander gevangenes en tronkpersoneel slaags was. In 1916 het hy 'n bewaarder doodgesteek. Hy is aan moord skuldig bevind en ter dood veroordeel, maar ná verskeie verhore is sy vonnis tot lewenslange tronkstraf in eensame opsluiting versag.
In 1920, terwyl hy in die Leavenworth-gevangenis was, het Stroud 'n nes met drie klein mossies op die tronkwerf ontdek. Hy het hulle grootgemaak en binne 'n paar jaar sowat 300 kanaries bymekaargemaak. Hy het voëls begin bestudeer en twee boeke oor voëlsiektes geskryf. Hy het 'n belangrike bydrae tot voëlsiektes gelewer en respek onder ornitoloë en boere verdien. Stroud het 'n suksesvolle besigheid uit sy tronksel bedryf, maar dit het personeellede woedend gemaak. Hy is in 1942 na Alcatraz oorgeplaas nadat ontdek is hy maak in die geheim alkohol met die toerusting in sy sel.
Stroud het op 19 Desember 1942 'n termyn van 17 jaar in Alcatraz begin. In 1943 is hy tot 'n psigopaat verklaar. Sonder sy voëls het hy 'n geskiedenis van die tronkstelsel geskryf. In 1959 is hy na die mediese sentrum vir federale gevangenes in Springfield, Missouri, oorgeplaas waar hy gebly het tot met sy dood in November 1963.
Vroeë lewe en arres
Stroud is in Seattle gebore as die oudste kind van Benjamin Franklin Stroud en Elizabeth Jane (gebore McCartney). Sy ma het twee dogters uit 'n vorige huwelik gehad. Sy pa was 'n alkoholis wat sy gesin mishandel het en Stroud het op 13-jarige ouderdom van die huis weggeloop.
Teen sy 18de jaar was Stroud in Cordova, Alaska, waar hy die 36-jarige Kitty O'Brien ontmoet het. Sy was 'n prostituut en dansvermaakster vir wie hy as koppelaar opgetree het. Op 18 Januarie 1909, terwyl hy by die werk was, het 'n kennis, die kroegman F.K. "Charlie" von Dahmer, na bewering nagelaat om O'Brien vir haar dienste te betaal. hy het haar geslaan en 'n hangertjie van haar nek afgeruk wat 'n foto van haar dogter bevat het.[4][5] Stroud het Von Dahmer gekonfronteer, en 'n bakleiery het ontstaan waarin laasgenoemde doodgeskiet is. Stroud is na die polisiekantoor en het homself oorgegee.[5] Volgens polisieverslae het Stroud Von Dahmer bewusteloos geslaan en hom toe van naby geskiet.
Stroud is op 23 Augustus 1909 aan manslag skuldig bevind en tot 12 jaar tronkstraf gevonnis in die federale gevangenes op McNeil Island, Washington,[6] omdat Alaska toe 'n Amerikaanse gebied was sonder sy eie regterlike gesag.
Tronklewe
Stroud was bekend as gevangene #1853.[7] Hy was een van die gewelddadigste gevangenes op McNeil Island en het dikwels met medegevangenes en personeel baklei. Hy het ook aan verskeie fisieke kwale gely.[8] Hy het na bewering 'n medegevangene gesteek wat hom gerapporteer het omdat hy kos uit die kombuis gesteel het.[5] Hy het ook 'n hospitaalordonnans aangerand omdat hy hom gerapporteer het omdat hy probeer het om morfien deur dreigemente en intimidasie te bekom. Hy het na berig word ook 'n ander gevangene gesteek wat betrokke was in die poging om met die middel te smokkel.[9][5]
Op 5 September 1912 is Stroud gevonnis tot nog ses maande vir die aanvalle, en hy is van McNeil Island na die Leavenworth-gevangenis in Kansas gestuur. Op 26 Maart 1916[6] is Stroud betig deur die kafeteriawag Andrew F. Turner vir 'n klein oortreding wat sou veroorsaak dat Stroud nie besoek van sy jonger broer, wat hy agt jaar tevore laas gesien het, sou kon ontvang nie. Hy het Turner met 'n tuisgemaakte mes doodgesteek.[9][5]
Stroud is skuldig bevind aan moord en ter dood aan die galg veroordeel,[6] maar die vonnis is deur die appèlhof tersyde gestel. In 'n tweede verhoor op 28 Mei 1917 is hy tot lewenslange tronkstraf gevonnis, maar die prokureur-generaal John W. Davis het vrywillig 'n "fout erken" omdat hy wou hê Stroud moet die doodstraf kry.[10]
Stroud is in Mei 1918 die derde keer verhoor en op 28 Junie is hy weer ter dood aan die galg veroordeel.[10]
Stroud se ma het 'n appèl aan president Woodrow Wilson gerig, en die teregstelling is agt dae voor die tyd, op 15 April 1920, stopgesit.[11][10] Stroud se vonnis is versag tot lewenslange gevangenisstraf. Leavenworth se hoofbewaarder, T.W. Morgan, was sterk teen die besluit gekant weens Stroud se reputasie vir geweld. Hy het die president oortuig om aan te dui dat, aangesien Stroud aanvanklik gevonnis is om in eensame opsluiting op sy teregstelling te wag, dié toestand gehandhaaf moet word totdat die teregestelling uitgevoer kan word. President Wilson se minister van justisie, Alexander Mitchell Palmer, het toegesien dat Stroud vir die res van sy lewe in eensame opsluiting sou deurbring.[12][13]
Die Birdman van Leavenworth
Terwyl hy in 1920 in Leavenworth was, het Stroud 'n nes met drie beseerde mossies op die tronkwerf ontdek, en hy het hulle grootgemaak.[13] Gevangenes is soms toegelaat om kanaries te koop en Stroud het begin om voëls tot sy versameling te voeg. Hy het voëls grootgemaak en hulle versorg. Hy hon hulle dan verkoop om voorraad te koop en sy ma te help onderhou. Volgens Stroud het hy 'n "skeermeslemmetjie en spykers as gereedskap" gebruik en sy eerste voëlhok uit houtkratte te maak.[14]
Kort daarna het Leavenworth se administrasie verander en William Biddle het as tronkhoof oorgeneem. Hy was beïndruk met die moontlikheid om Leavenworth as 'n progressiewe rehabilitasiegevangenis voor te hou[15] en het Stroud toegerus met hokke, chemikalieë en skryfbehoeftes sodat hy sy ornitologiese studies kon voortsit. Stroud se voëlversameling is aan besoekers gewys en baie het sy kanaries gekoop.[13]
Deur die jare het Stroud byna 300 kanaries in sy selle grootgemaak. Hy het ook twee boeke geskryf: Diseases of Canaries (1933), wat uit Leavenworth gesmokkel is,[13] en 'n latere weergawe, Stroud's Digest on the Diseases of Birds (1943), met bygewerkte, spesifieke inligting. Hy het verskeie belangrike bydraes gemaak tot voëlpatologie, veral 'n kuur vir die hemorragiese bloedvergiftigingsfamilie van siektes. Hy het respek en 'n sekere vlak van simpatie op die gebied van voëls verkry.
Stroud se bedrywighede het probleme vir die tronkbestuur veroorsaak. Volgens die regulasies moes elke brief wat in die tronk gestuur of ontvang is, gelees, gekopieer en goedgekeur word. Stroud was so betrokke in sy besigheid dat hy alleen 'n voltydse sekretaris genoodsaak het. Daarby is die voëls toegelaat om vry in sy sel rond te vlieg, en weens die groot getal voëls wat hy aangehou het, was sy sel vuil.[16]
In 1931 is probeer om Stroud te dwing om sy besigheid te staak en van die voëls ontslae te raak, maar hy en een van sy korrespondente, 'n voëlnavorser van Indiana met die naam Della Mae Jones,[17] het dit in die wiele gery deur sy storie aan koerante en tydskrifte bekend te maak. 'n Enorme briefveldtog en 'n petisie met 50 000 handtekeninge is aan president Herbert Hoover gestuur en dit het daartoe gelei dat Stroud toegelaat is om sy voëls te hou. Ondanks die oorvol tronk het hy selfs 'n tweede sel gekry om hulle te huisves. Sy voorreg om briewe te skryf is egter grootliks ingeperk. Jones en Stroud het so bevriend geraak dat sy in 1931 na Kansas verhuis en 'n besigheid saam met hom begin het deur sy voëlmedisynes te verkoop.[14]
Tronkbeamptes, wat moeg was van sy bedrywighede en die publisiteit daaromheen, het hulle pogings vergroot om hom uit Leavenworth te kry. Stroud het uitgevind van 'n wet in Kansas wat die oorplasing van gevangenes verbied wat in Kansas getrou het. Hy het met die handskoen met Jones getrou, wat die tronkadministrateurs woedend gemaak het en hy is nie toegelaat om met sy vrou te korrespondeer nie.[14]
Stroud se ma was ook woedensd oor die troue, want sy het geglo vroue sou net probleme vir haar seun veroorsaak. Sy het nou beswaar aangeteken teen sy paroolaansoek en het 'n groot struikelblok geword in sy pogings om vrygelaat te word. Sy het van Leavenworth weggetrek en enige verdere kontak met hom geweier. Sy is in 1937 dood.
In 1933 het Stroud in 'n publikasie geadverteer dat hy geen tantième ontvang het vir die verkope van Diseases of Canaries nie. Uit weerwraak het die uitgewer by die tronkhoof gekla en as gevolg daarvan is stappe begin om Stroud na Alcatraz oor te plaas, waar hy nie toegelaat sou word om voëls aan te hou nie. Op die ou einde is Stroud toegelaat om beide sy voëls en kanariebesigheid by Leavenworth te hou.[16]
Stroud het 'n paar jaar lank moeilikheid vermy, totdat dit bekend geword het dat van die toerusting wat Stroud vir sy laboratorium aangevra het, gebruik word om alkohol te vervaardig.[16] Beamptes het eindelik 'n verskoning gekry om van hom ontslae te raak. Hulle het sy "gevaarlike neigings" en langdurige kommer oor die sanitêre toestande in sy sel gebruik om hom na Alcatraz te stuur.
Alcatraz
Op 16 Desember 1942 is Stroud na Alcatraz oorgeplaas en het hy gevangene #594 geword.[18][12][19][12][20] Hy is na berig word net 10 minute voordat hy moes vertrek daaroor ingelig. Sy voëls en toerusting is na sy broer gestuur, want Alcatraz se streng regulasies het die aanhou van voëls verbied.[21] Hy het ses jaar in eensame opsluiting deurgebring en nog 11 jaar in die tronk se hospitaalvleuel.
In 1943 is Stroud ondersoek deur die psigiater Romney M. Ritchey, wat hom gediagnoseer het as 'n psigopaat met 'n IK van 112 (volgens die aanvanklike verslag in 1942 wat op sy tyd in Leavenworth gebaseer is, het hy 'n IK van 116 gehad). Terwyl hy in Alcatraz was, het hy twee manuskripte geskryf: Bobbie, 'n outobiografie, en Looking Outward: A History of the U.S. Prison System from Colonial Times to the Formation of the Bureau of Prisons. 'n Regter het bepaal dat Stroud die reg het om te skryf, maar het die tronkhoof se besluit bekragtig om die publikasie daarvan te verbied. Ná Stroud se dood is die manuskripte aan sy advokaat, Richard English, gegee.
By Alcatraz was daar gerugte oor Stroud se homoseksualiteit. Volgens Donald Hurley, wie se pa 'n bewaarder was, "is Stroud fyn dpgehou wanneer hy naby ander was, wat selde was, omdat tronkamptenare baie bewus was van sy openlike homoseksuele neigings".[22] In 'n onderhoud met Hurley vir sy boek het 'n voormalige gevangene gesê hy het gehoor "Stroud was altyd in eensame opsluiting of later in die hospitaal omdat hy 'n 'wolf' (aggressiewe homoseksueel) met 'n slegte humeur was".[23]
In Februarie 1963 het Stroud die akteur Burt Lancaster, wat hom in The Birdman of Alcatraz uitgebeeld het, ontmoet en met hom gesels.[24] Stroud het nooit die rolprent gesien of die boek gelees waarop dit geskoei was nie, maar het gesê een van die probleme wat sy parool verhinder het, was dat hy 'n "selferkende homoseksueel" is.[24] Lancaster het Stroud aangehaal toe hy sê: "Kom ons sien die feite voor oë: Ek is 73 jaar oud. Beantwoord dit jou vraag oor of ek 'n gevaarlike homoseksueel sou wees?"[24]
Tydens sy 17 jaar in Alcatraz het Stroud toegang tot die biblioteek gekry en het hy regte begin bestudeer. Hy is soms toegelaat om skaak saam met een van die bewaarders te speel.[25] Stroud het 'n petisie aan die regering geskryf waarin hy sê sy lang gevangenisstraf kom neer op wrede en buitengewone strafbehandeling. In 1959 is Stroud weens sy gesondheid wat agteruitgegegaan het na die mediese sentrum vir federale gevangenes in Springfield, Missouri, oorgeplaas.[6] Sy pogings om vrygelaat te word het egter misluk.
Dood
Op 21 November 1963 is Robert Stroud op 73-jarige ouderdom in die mediese sentrum vir federale gevangenes oorlede nadat hy minstens 54 jaar van sy lewe in die tronk was. Daarvan het hy 42 jaar in eensame opsluiting deurgebring.
Nalatenskap
Stroud word beskou as een van die berugste misdadigers in die Amerikaanse geskiedenis.[1][2][3] Volgens Robert Niemi het hy 'n "superieure intellek" gehad en het hy 'n "eersteklas-ornitoloog en -skrywer geword", maar was hy 'n "uiters gevaarlike en onheilspellende psigopaat van wie sy bewaarders en medegevangenes nie gehou het nie. Hulle het hom ook gewantrou."[13]
In sy latere jare het Stroud se gedrag egter verbeter en is hy in 'n gunstiger lig beskou; regter Becker het gemeen Stroud is nederig, nie meer 'n gevaar vir die samelewing nie en het 'n werklike liefde vir voëls.[26] Gegewe sy vlak van berugtheid was die misdade wat hy gepleeg het onmerkwaardig,[8] veral omdat sy aanvalle 'n duidelike oorsaak gehad het. Carl Sifakais beskou Stroud as 'n "briljante, selfgeleerde kundige oor voëls, en moontlik die beste voorbeeld van selfverbetering en rehabilitasie in die Amerikaanse tronkstelsel".[21]
Danksy Stroud se bydraes tot ornitologie het hy 'n groot gevolg opgebou van duisende voël- en pluimveetelers,[21] en baie jare lank het 'n "komitee om Robert F. Stroud vry te laat" 'n veldtog gelei om Stroud uit die tronk te kry.[26] Omdat Stroud 'n federale bewaarder vermoor het, het sy aanhouding in eensame opsluiting egter onveranderd gebly.[21]
Stroud was die onderwerp van 'n boek in 1955 deur Thomas E. Gaddis, Birdman of Alcatraz. Gaddis, wat rehabilitasie in die tronke sterk voorgestaan het, beeld Stroud in 'n gunstige lig uit.[13] Die boek is deur Guy Trosper verwerk vir die rolprent van 1962 met dieselfde naam, wat deur John Frankenheimer geregisseer is. Burt Lancaster het die rol van Stroud vertolk.[27]
Voormalige gevangenes van Alcatraz sê egter die ware Stroud was baie meer sinister, gevaarliker en onaangenamer as die fiktiewe weergawe in die boek en rolprent. Een het gesê: "Hy was 'n wreedaardige moordenaar. Ek dink Burt Lancaster skuld ons almal 'n verskoning."[28]
Verwysings
Bibliografie
- Babyak, Jolene (1994). Birdman: The Many Faces of Robert Stroud. ISBN 0961875224.
- Campbell, Douglas S. (1994). Free Press V. Fair Trial: Supreme Court Decisions Since 1807. ABC-CLIO. ISBN 978-0-275-94277-9.
- Crowther, Bruce (1989). Captured On Film: The Prison Movie. Batsford. ISBN 9780713461152.
- Gregory, George H. (28 April 2008). Alcatraz Screw: My Years as a Guard in America's Most Notorious Prison. University of Missouri Press. ISBN 978-0-8262-1396-9.
- Hurley, Donald J. (1994). Alcatraz Island: Maximum Security. Fog Bell Enterprises. ISBN 978-0-9620546-2-4.
- Mayo, Mike (2008). American Murder: Criminals, Crimes, and the Media. Visible Ink Press. ISBN 978-1-57859-191-6.
- Niemi, Robert (2006). History in the Media: Film and Television. ABC-CLIO. ISBN 978-1-57607-952-2.
- Odier, Pierre (1982). The Rock: A History of Alcatraz: The Fort/The Prison. L'Image Odier. ISBN 978-0-9611632-0-4.
- Rabkin, Leslie Y. (1 September 1998). The Celluloid Couch: An annotated international filmography of the mental health professional in the movies and television, from the beginning to 1990. Scarecrow Press. ISBN 978-0-8108-3462-0.
- Ryan, James Gilbert; Schlup, Leonard C. (30 Junie 2006). Historical Dictionary of The 1940s. M.E. Sharpe. ISBN 978-0-7656-0440-8.
- Sifakis, Carl (2002). The Encyclopedia of American Prisons. Infobase Publishing. ISBN 978-1-4381-2987-7.
- Sloate, Susan (2008). The Secrets of Alcatraz. Sterling Publishing Company, Inc. p. 33. ISBN 978-1-4027-3591-2.
- Wellman, Gregory L. (2008). A History of Alcatraz Island: 1853-2008. Arcadia Publishing. ISBN 978-0-7385-5815-8.
Skakels
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Robert Stroud.
Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik uit die Engelse Wikipedia vertaal.
