Рэймс (футбольны клюб)

«Рэймс» быў заснаваны ў 1911 годзе пад назвай «Спартовае таварыства парку Памэры» (франц. Société Sportive du Parc Pommery) пад кіраўніцтвам маркіза Мэльк’ёра дэ Паліньяка, які пазьней працаваў у Міжнародным алімпійскім камітэце^[2]. Клюб прыняў сваю цяперашнюю назву 18 чэрвеня 1931 году. Нягледзячы на тое, што ў 1932 годзе футбол у Францыі атрымаў прафэсійны статус, «Рэймс» заставаўся аматарскім клюбам яшчэ да 1935 году пакуль не атрымаў перамогу ў аматарскім чэмпіянаце Францыі, дзякуючы намаганьням шатляндзкага гульца клюбу Білі Эйткену, які быў сапраўдным лідэрам каманды. Клюб дасягнуў першага дывізіёну ўпершыню ў сэзоне 1945—1946 гадоў, які быў першым чэмпіянатам пасьля сканчэньня Другой сусьветнай вайны. У тым жа годзе абаронца клюбу Рабэр Жанке атрымаў запрашэньне ў нацыянальную зборную й падпісаў Ражэ Маршэ з «Алімпіку Шарлевіль-Мэзьер». Разам гэтыя два гульца апасьля сталі, бадай што, самымі вядомым гульцам клюбу за ўсю гісторыю.

«Рэймс» атрымаў сваю першую перамогу ў чэмпіянаце краіны ў 1949 годзе. Зорная каманда тады складалася з таленавітых абаронцаў Маршэ, Жанке й Армана Пэрвэрня, а таксама паўабаронцаў Альбэра Бато й Мішэля Леблёна, і трыё нападнікаў П’ера Флям’ё, П’ера Сынібальдзі й П’ера Біні. У тым розыгрышы клюб апярэдзіў свайго найбліжэйшага суперніка клюб «Ліль» толькі на адзін пункт. У наступным сэзоне клюб атрымаў перамогу ў Кубку Францыі перамогшы парыскі «Расінг» у фінале зь лікам 2:1. Пасьля сэзону галоўны трэнэр чырвона-белых Анры Расьлер пакінуў клюб і даўні гулец каманды Бато заняў ягонае месца. Наступны рост каманды прывёў да падпісаньня такіх гульцоў, як то Раймона Капа й Раўль Жырадо. У 1953 годзе «Рэймс» атрымаў другую перамогу ў нацыянальным чэмпіянаце, апярэдзіўшы на гэты раз «Сашо» на чатыры пункты. У тым жа годзе клюб атрымаў перамогу ў Лацінскім кубку, стаўшы такім чынам адзінай францускай камандай, якая дасягнула перамогі ў гэтым спаборніцтве. Пасьля сэзону 1953—1954 гадоў Маршэ перашоў у табар парыскага «Расінгу». А на наступны сэзон «Рэймс» дамогся трэцяй перамогі ў нацыянальным першынстве, атрымаўшы такім чынам трэці тытул за шэсьць сэзонаў. Гэтая перамогу дала магчымасьць клюбу ўзяць удзел у першым розыгрышы Кубку эўрапейскіх чэмпіёнаў.

У першым розыгрышу Кубка эўрапейскіх чэмпіёнаў «Рэймс» адразу дайшоў да фіналу, дзе каманда пацярпела паразу зь лікам 4:3 ад гішпанскага клюбу «Рэал» Мадрыд. «Рэймс» кантраляваў хаду паядынку ад самага пачатку, забіўшы два галы ў першыя дзесяць хвілінаў гульні. Тым ня менш, гішпанскія футбалісты адказалі двума галамі Альфрэда Ды Стэфана й Эктар Рыялю яшчэ да перапынку, перакрэсьліўшы перавагу францускага боку. У другой палове «Рэймс» вырваўся наперад пасьля голу Мішэля Ідальга, але празь некалькі хвілінаў матч зноўку быў пераведзены ў нічыю, дзякуючы голу Маркітаса. А на 79 хвіліне Рыяль канчаткова пахаваў надзеі «Рэймса» на перамогу, зрабіўшы лік канчатковым 4:3. У наступным сэзоне «Рэймс» страціў выдатнага паўабарону Раймона Капа, які зьехаў у Мадрыд, але ўсё ж такі асноўны склад клюбу застаўся. У сэзоне 1957—1958 гадоў клюб у трэці раз за дзесяцігодзьдзе стаў пераможцам айчыннага чэмпіянату, разам з тым «Рэймс» у тым годзе стаўся ўладальнікам Кубка Францыі пасьля перамогі над клюбам «Нім Алімпік» зь лікам 3:1.

Актуальны на 24 лютага 2024 году

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 2 Аб Джозэф Акуму 1997 4 Аб Максім Бюзі 1999 5 Аб Юніс Абдэльгамід (капітан) 1987 6 ПА Валентэн Атангана 2005 7 Нап Дзюня Іта 1993 8 ПА Амір Рычардсан 2002 9 Нап Магамэд Дарамі 2002 10 ПА Тэдзі Тэўма 1993 14 ПА Рэда Хадра 2001 15 ПА Маршал Мунэтсі 1996 16 Бр Людавік Бютэль 1983 17 Нап Кейто Накамура 2000

№ Пазыцыя Імя Год нараджэньня 18 Аб Сэрхіё Акіемэ 1997 22 Нап Умар Дыякітэ 2003 24 Аб Эманюэль Агбаду 1997 25 Аб Тыбо Дэ Смэт 1998 26 ПА Бэнжамэн Стамбулі 1990 27 Нап Адама Баджанг 2004 32 Аб Тама Факе 1994 45 Аб Тэрэнс Куду 2004 67 Нап Мамаду Дыякон 2005 72 ПА Амаду Канэ 2005 94 Бр Еван Дыюф 1999 96 Бр Аляксандар Аеро 1996

Рэймс (футбольны клюб) — сховішча мультымэдыйных матэрыялаў

• Афіцыйны сайт