Іван Пятровіч Лякін

Іван Лякін нарадзіўся 24 чэрвеня 1912 года ў Маскве. Пасля заканчэння пяці класаў школы працаваў на заводзе. У 1937 годзе Лякін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Удзельнічаў у баях савецка-фінскай вайны, будучы наводчыкам гарматы 218-га артылерыйскага палка 51-й стралковай дывізіі 13-й арміі Паўночна-Заходняга фронту^[1].

8-12 студзеня 1940 года Лякін удзельнічаў у прарыве фінскай абароны ў раёне пасёлка Рэпола на поўнач ад Выбарга^[1].

Вызначыўся ў час бою за станцыйны пасёлак. Ноччу, перад пачаткам агульнага наступу разлік ўручную (каб не прыцягнуць увагу праціўніка шумам і іржаннем коней) выкаціў 76-мм палкавую гармату на адкрытую пазіцыю для стральбы прамой наводкай і замаскіраваў яго, а з пачаткам наступлення - адкрыў агонь, разбурыўшы будынак, у якім знаходзіўся фінскі камандны пункт. Гармата Лякіна працягвала весці агонь па фінскай пяхоце пад абстрэлам праціўніка, якім былі выведзеныя са строю трое з чатырох артылерыстаў^[2].

У крытычны момант бою ён разам са сваімі таварышамі знішчыў 1 процітанкавую артылерыйскую гармату і падавіў агонь яшчэ адной, што спрыяла прасоўванню наперад танкавых частак^[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 7 красавіка 1940 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з фінскай белагвардзейшчынай і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства» чырвонаармеец Іван Лякін быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка» за нумарам 421^[1].

У 1941 годзе Лякін скончыў Маскоўскае артылерыйскае вучылішча. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны — на яе франтах. 19 жніўня 1941 года Лякін загінуў у баі. Пахаваны ў горадзе Чачэрску Гомельскай вобласці Беларусі^[1].