Ірына Ангеліна
Ірына (грэч. Ειρήνη Αντζελίνα; 1181, Канстанцінопаль, Візантыя — 27 жніўня 1208) — дачка візантыйскага імператара Ісака II Ангела.
| Ірына | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| грэч. Ειρήνη Αντζελίνα | |||||||
 Ірына і Філіп Швабскі | |||||||
| |||||||
| Папярэднік | Канстанцыя Венгерская | ||||||
| Пераемнік | Канстанцыя Арагонская | ||||||
| Нараджэнне | 1181 ці 1180 | ||||||
| Смерць | 27 жніўня 1208 ці 1208 | ||||||
| Месца пахавання | |||||||
| Род | Ангелы і Атвілі[d] | ||||||
| Бацька | Ісак II Ангел[1] | ||||||
| Маці | Ірына Палеалог[d][1] | ||||||
| Муж | Філіп Швабскі[1][2] і Roger III of Sicily[d][2] | ||||||
| Дзеці | Beatrice of Swabia[d][1], Кунігунда Швабская[d][1], Лізавета Гогенштаўфен[d][1] і Marie of Hohenstaufen[d][1] | ||||||
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |||||||
Біяграфія
У 1193 г. ажанілася з нарманскім прынцам Ражэрам, які насіў тытул герцага Апуліі, але ўжо ў канцы таго ж года стала ўдавой.
2/3 красавіка 1195 года заручылася з Філіпам, герцагам швабскім; 25 мая 1197 года ажанілася ў ім у наступным годзе, дзякуючы нечаканаму павароту ў лёсе свайго другога мужа, стала германскай імператрыцай.
Ірына, ці, як яе называлі ў Германіі, Марыя, «ружа без шыпоў, рахманая галубка», як спяваў Вальтэр фон дэр Фогельвайдэ, набыла ў Германіі мноства прыхільнікаў.
Памерла 27 жніўня 1208 г. ад заўчасных родаў, на два месяцы перажыўшы свайго другога мужа (забітага 21 чэрвеня таго ж года).
Сям’я
Дзеці:
- Беатрыса Швабская (старэйшая) (1198—1212), жонка Атона IV Браўншвайгскага (каля 1175/1176 — 19 мая 1218), кароль Германіі з 1198 года, імператар Свяшчэннай Рымскай імперыі 1209—1215;
- Кунігунда Швабская (1200—1248), каралева Чэхіі, жонка Вацлава I;
- Марыя (1201—1235), жонка герцага Брабанта Генрыха II ;
- Беатрыса (Лізавета) Швабская (1203—1235), каралева Кастыліі і Леона, жонка караля Кастыліі Фернанда III (будучыні Святога Фернанда III);
- Рэйнальд;
- Фрыдрых.
Зноскі
Спасылкі
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Ірына Ангеліна
Пры напісанні артыкула выкарыстаны матэрыял з Энцыклапедычнага слоўніка Бракгаўза і Эфрона (1890—1907).