Атамант

Атамант ці Афамант ці Атамас — у старажытнагрэчаскай міфалогіі^[6] цар Архамена ў Беотыі, або цар Фесаліі (у «Фрыксе 1» Еўрыпіда).

Атамант
Пол	мужчынскі пол
Бацька	Эол[d][2][3] або Міній
Маці	Энарэта[d] або Zeuxippe[d]
Жонка	Нефела[d][1], Ino[d][2][1], Themisto[d][1] і Gorgopis[d]
Дзеці	Phrixus[d][2][4][…], Helle[d][2][1], Леарх[2][1], Мелікерт[5][1], Ptous[d], Macistus[d], Schoeneus[d], Leucon[d], Erythrios[d], Eurycleia[d] і Erythroe[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сын Эола ^[7] і Энарэты. Ад багіні Нефелы ў яго нарадзіліся дзеці Фрыкс і Гела, ад Іно — дзеці Леарх і Мелікерт, ад Феміста — дзеці Леўкон, Эрытрый, Схеней, Птой ^[8].

Забіў Леарха, калі Гера наслала на Афаманта вар’яцтва за тое, што ён узяў на выхаванне Дыяніса. Выгнаны з Беотыі і пасяліўся ў зямлі, названай Афамантыя.У Беотыі паказвалі Афамантава поле ^[9].

Цар Архамена Андрэй выдзеліў яму вобласць Каранеі і Галіярта. Ён усынавіў сваіх траюрадных пляменнікаў Галіярта і Корана ^[10]. Заснаваў горад Гал у Фтыяцідзе ^[11].

Прапанаваў сябе ў ахвяру Зеўсу ^[12]. Ахейцы збіраліся закалоць яго як збавіцельную ахвяру, але Кіцісор выратаваў яго і наклікаў гнеў бога на сваіх нашчадкаў, якія жылі ў Алосе ^[13].

Дзеючая асоба трагедыі Эсхіла «Афамант, ці Фрыкс» (фр.1-4а Рат) і дзвюх трагедый Сафокла «Афамант» (фр.4-6 Рат), дзвюх трагедый Еўрыпіда «Фрыкс», саціраўскай драмы Ксенокла Старэйшага «Афамант», трагедый Астыдаманта Малодшага, невядомага аўтара, Энія і Акцыя «Афамант», дзвюх камедый пра Афаманта ^[14].

Імя Афаманта атаясамліваецца з народам афаманцаў — «варварамі», якія з часам успрынялі грэчаскую культуру.