Залучча (Стаўбцоўскі раён)

Залу́чча (Залуча^[1]; трансліт.: Zalučča, польск.: Załucze, руск.: Залучье) — колішні фальварак у Беларусі, у Стаўбцоўскім раёне Мінскай вобласці.

Фальварак Залучча Краіна Беларусь Вобласць Мінская Раён Стаўбцоўскі Каардынаты 53°33′13″ пн. ш. 26°33′12″ у. д.HGЯO Насельніцтва 0 чалавек Часавы пояс UTC+3 Тэлефонны код +375 1717 Аўтамабільны код 5 Залучча на карце Беларусі ±

Залучча, паводле падарожнікаў першай паловы XIX ст. было маёнткам без гаспадара, які пераходзіў з рук у рукі арандатараў^[1].

З 1840 года фальварак арандоўвалі Кандратовічы^[2].

16 красавіка 1844 года беларускі паэт Уладзіслаў Сыракомля ажаніўся з Паўлінай Мітрашэўскай. На наступны дзень яны выехалі ў Залучча, дзе меркавалі далей жыць, а бацькі пісьменніка пераехалі ў суседні фальфарак Тулёнку^[2].

У 1844—1852 гадах фальварак арандоўваў Сыракомля, пра што цяпер сведчыць памятны камень^[3]. Тут жа творца за адзін тыдзень згубіў трох дзяцей праз халеру, выжыў толькі чатырохгадовы Уладзіслаў. У 1862 годзе Сыракомля разам з жонкай і сынам назаўсёды пакінуў гэтую мясціну, пераехаўшы ў Вільню^[4].

У гэтым месцы Уладзіслаў Сыракомля напісаў паэмы «Хадыка», «Старыя вароты», «Канонік Пшэмыскі» (не скончыў)^[5], вершы «Лірнік вясковы», «Лялька»^[6], «Немаўляці», «Прысвячэнне ліцвінам народных гутарак», «Пра маю старую хатку», «Гутарка пра бусла», «Заўчасна», «Добрыя весці», пачаў гутарку «Дабрародны Ян Дубарог» (скончыў у Барэйкаўшчыне)^[7], а таксама перакладаў паэтаў-лаціністаў XVI—XVII стст. Рэчы Паспалітай і пісаў тут і «Гісторыю літаратуры ў Польшчы».^[8]