Карл Антон Гогенцолерн-Зігмарынген
Карл Антон Гогенцолерн-Зігмарынген (ням.: Karl Anton Joachim Zephyrin Friedrich Meinrad Fürst von Hohenzollern-Sigmaringen; 7 верасня 1811, Краўхенвіс — 2 чэрвеня 1885, Зігмарынген) — князь Гогенцолерн-Зігмарынген, кіраўнік старэйшай (каталіцкай) галіны дому Гогенцолернаў. Сын Карла Гогенцолерн-Зігмарынген і Марыі Антуанэты Мюрат, пляменніцы Іаахіма Мюрата.
| Карл Антон Гогенцолерн-Зігмарынген | |
|---|---|
| ням.: Karl Anton von Hohenzollern-Sigmaringen | |
 | |
 | |
| Нараджэнне | 7 верасня 1811[1][2] |
| Смерць | 2 чэрвеня 1885[1][2] (73 гады) |
| Месца пахавання | |
| Род | House of Hohenzollern-Sigmaringen[d] |
| Імя пры нараджэнні | ням.: Karl Anton Joachim Zephyrin Friedrich Meinrad von Hohenzollern-Sigmaringen |
| Бацька | Charles, Prince of Hohenzollern-Sigmaringen[d] |
| Маці | Marie Antoinette Murat[d] |
| Жонка | Princess Josephine of Baden[d][3] |
| Дзеці | Леапольд Гогенцолерн-Зігмарынген[d], Queen Stephanie of Portugal[d], Караль I, Prince Anton of Hohenzollern-Sigmaringen[d], Prince Friedrich of Hohenzollern[d] і Марыя Гогенцолерн-Зігмарынген[d] |
| Партыя | |
| Адукацыя | |
| Званне | генерал-палкоўнік |
| Узнагароды |      |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Бацька Карла Антона адрокся на яго карысць у 1848 годзе, аднак праз год Карл быў вымушаны аддаць сваё княства далёкаму кузену каралю Фрыдрыху Вільгельму IV, які далучыў яго да Прускаму каралеўству. З 1858 па 1862 год Карл Антон быў міністрам-прэзідэнтам Прусіі, пасля ўзнікнення праблем паміж каралём і парламентам па фінансавых прычынах ён быў вымушаны сысці ў адстаўку. На пасадзе яго змяніў Ота фон Бісмарк.
Сям’я
З 1834 года Карл Антон быў жанаты з Жазэфінай Бадэнскай (1813—1900), дачкой вялікага герцага Карла і Стэфаніі дэ Багарнэ. У іх нарадзіліся: