Рынгштрасэ

Рынгштрасэ пракладзеная на месцы старых гарадскіх сцен Вены, якія былі збудаваны ў XIII стагоддзі і ўзмоцнены пасля турэцкай аблогі 1529 года. Умацаванні страцілі ваенны сэнс ужо ў канцы XVIII стагоддзя, рэвалюцыя 1848 года дала штуршок да прыкметных зменаў.

У 1850 годзе прыгарады Вены былі далучаныя да горада і сталі яго раёнамі з другога па дзявяты. У выніку, сцены ператварыліся ў актыўную перашкоду руху ўжо ўнутры горада. У 1857 годзе імператар Франц Іосіф I выдаў знакаміты дэкрэт «Гэта мая воля» Es ist Mein Wille), загадаўшы разабраць гарадскія сцены і засыпаць роў. Акрамя таго, дэкрэт прадпісваў памер новай Рынгштрасэ, а таксама размяшчэнне і функцыю будынкаў на ёй. Бульвар і будынкі задумваліся як паказчык велічы Габсбургаў і Аўстра-Венгерскай імперыі. З больш практычнай боку, стварэнне Рынгштрасэ капіравала вопыт Напалеона III, чыё стварэнне бульвараў у Парыжы паказала, што столь шырокія вуліцы не даюць рэвалюцыянерам будаваць на іх барыкады.

У наступныя гады ўздоўж новай Рынгштрасэ было ўзведзена мноства велічных прыватных і грамадскіх будынкаў.

Уздоўж Рынга пракладзеныя трамвайныя шляхі.

Рынгштрассе складаецца з некалькіх секцый і апяразваюць цэнтр горада практычна з усіх бакоў, акрамя паўночна-ўсходу, дзе замест Рынгштрасэ ўздоўж Дунайскага канала праходзіць набярэжная Франца-Іосіфа (Franz-Josefs-Kai). Секцыі Рынгштрасэ пачынаючы з паўночнага канца набярэжнай Франца-Іосіфа і супраць гадзіннікавай стрэлкі:

• Шотэнрынг (Schottenring; гл. Шатландскі манастыр)
• Доктар-Карл-Люгер-Рынг (Dr.-Karl-Lueger-Ring; у гонар Карла Люгера)
• Доктар-Карл-Рэнер-Рынг (Dr.-Karl-Renner-Ring; у гонар Карла Рэнера)
• Бургрынг (Burgring; гл. Хельдэнплац, Хофбург, Бургтэатр)
• Опернрынг (Opernring; гл. Венская дзяржаўная опера)
• Кернтнер Рынг (Kärntner Ring; у гонар Карынтыі)
• Шубертрынг (Schubertring; у гонар Франца Шуберта)
• Паркрынг (Parkring; гл. Венский городской парк)
• Штубенрынг (Stubenring)

	Рынгштрасэ на Вікісховішчы