Уладзімір Фёдаравіч Гіргас

Скончыў Пятую Санкт-Пецярбургскую гімназію (1854), факультэт ўсходніх моў Імператарскага Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта (1858). Займаўся арабскай мовай, таксама вывучаў турэцкую мову. Па заканчэнні ўніверсітэта выехаў у Парыж, дзе правёў два з паловой гады, удасканальваючы свае веды ў лепшых французкіх вучоных–усходазнаўцаў.У 1861—1864 гадах быў у Сірыі і Егіпце, вывучаў арабскую мову, літаратуру і культуру арабаў. Справаздача аб яго паездцы (1864, рукапіс) — адна з першых прац па арабскай дыялекталогіі.

З 1864 года выкладчык Імператарскага Санкт-Пецярбургскага ўніверсітэта: штатны дацэнт па кафедры арабскай словеснасці (1865), доктар арабскай словеснасці (1873), эктраардынарны прафесар, ардынарны прафесар (1878). У 1886 годзе звольніўся з–за хваробы. Выехаў у г. Кіеў, дзе неўзабаве памёр.

Галоўныя працы: «Нарыс граматычнай сістэмы арабаў» (1873), «Нарыс арабскай літаратуры» (1875), «Арабская хрэстаматыя» (вып. 1—2, 1875—1876, сумесна з В. Р. Розенам), «Слоўнік да „Арабскай хрэстаматыі“ і „Карану“» (1881). Падрыхтаваў да выдання ў 1888 годзе гістарычнае сачыненне Абу Ханіфы ад-Дзінаверы.

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 5: Гальцы — Дагон / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1997. — Т. 5. — С. 262. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0090-0 (т. 5).
• Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 2003. — С. 366. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0276-8.