Bugatti

Эторэ Бугаці (Ettore Bugatti) (1881—1947 г) заснаваў фірму ў 1909 годзе.

Найзначнейшай навінкай 1914 г стала мадэль «13».

У 1930 Bugatti выступае на гонцы «24 гадзіны Ле-Мана».

У 1987 годзе італьянскі прадпрымальнік Рамана Артыёлі^[en] набыў правы на марку і заснаваў новую кампанію Bugatti Automobili S.p.A. У Кампагаліяна (Італія) быў пабудаваны завод Fabbrica Blu. Адкрыццё вытворчага комплексу плошчай 240 000 кв.м. адбылося ў верасні 1990 года.

15 верасня 1991 года, у дзень стодзесяцігоддзя Эторэ Бугаці, адбылася прэм'ера новай мадэлі адроджанай маркі — Bugatti EB 110^[2].

У 1995 годзе Bugatti Automobili S.p.A была прызнана банкрутам.

У 1998 годзе марка Bugatti набытая канцэрнам Volkswagen AG.

У лістападзе 2021 годзе марка стала часткай сумеснага прадпрыемства Bugatti Rimac (доля Porsche — 45%, Rimac Automobili  (англ.) (бел. — 55%). Гендырэктарам аб'яднанай кампаніі стаў Матэ Рымац, у назіральную раду ўвайшлі старшыня праўлення Porsche AG Олівер Блюмэ і яго намеснік, фінансавы дырэктар Луц Мешке. Прэзідэнтам Bugatti стаў Крыстоф Піяшон, які раней быў кіруючым дырэктарам па вытворчасці і лагістыцы. У Bugatti Rimac ён таксама атрымаў пасаду галоўнага выканаўчага дырэктара. Абедзве маркі працягнуць развівацца незалежна, у кожнай будзе ўласны мадэльны шэраг. Bugatti працягне зборку сваіх аўтамабіляў у Мальсэйме, усе 135 супрацоўнікаў захаваюць свае працоўныя месцы^[3].

• Type 2 (1900—1901)
• Type 5 (1903)
• Type 10 (1909)
• Type 13, 15, 17 (8-цыліндравы) (1910—1920)
• Type 13, 22, 23 (1914, 1919—1926)
• Type 16 «Bebe» (1912—1914)
• Type 18 (1908, 1912—1914)
• Type 28 (1920—1921)
• Type 29 «Cigar» (1922)
• Type 30 (1922—1926)
• Type 32 «Tank» (1923)
• Type 35 (1924—1931)
• Type 36 (1926)
• Type 37 (1925—1930)
• Type 38 (1926—1927)
• Type 39 (1925—1927)
• Type 40 (1926—1930)
• Type 41 «Royale» (1926—1933)
• Type 43 (1927—1931)
• Type 44 (1927—1930)
• Type 45, 47 (1929—1930)
• Type 46 (1929—1933)
• Type 49 (1930—1934)
• Type 50 (1931—1933)
• Type 51 (1931—1934)
• Type 52 «Bebe» (прататып гоначнага аўтамабіля T 35 Grand Prix для дзяцей)
• Type 53 (1931—1932)
• Type 54 (1932—1934)
• Type 55 (1931—1935)
• Type 56 (Электрамабіль)
• Type 57, 57S (1934—1939)
• Type 59 (1933—1935)
• Type 64 (1939)
• Type 68 (1945—1946)
• Type 73 (1945—1947)
• Type 101 (1951)
• Type 251 (1955—1956)
• ID 90 Concept (1990)
• EB 110 GT (1991—1994)
• EB 112 Concept (1993)
• EB 110 SS (1994)
• EB 118 Concept (1998)
• EB 218 Concept (1999)
• 18.3 Chiron Concept (1999)
• 18.4 Veyron Concept (2000)
• 16.4 Veyron (2005—2011)
• 16.4 Veyron Pur Sang (2008)
• 16.4 Veyron Fbg par Hermes (2008)
• 16C Calibier Concept (2009)
• 16.4 Veyron Grand Sport (2009—2015)
• 16.4 Veyron Super Sport (2010—2011)
• 16.4 Veyron Grand Sport Vitesse (2012—2015)
• Vision Gran Turismo (2015)
• Chiron (2016—?)
• Chiron Sport (2018—?)
• Divo (2018)
• Chiron Pur Sport (2020)
• La Voiture Noire (2020)
• Chiron Super Sport 300+ (2021)
• Chiron Super Sport (2022)
• W16 Mistral (2022—2024)

• Bugatti Type 41 Royale Binder Coupe de Ville (1931) французскае атэлье «Анры Біндэр» (Henri Binder)
• Bugatti Type 41 Royale Weinberger Cabriolet (1931) германскае атэлье Людвіга Вейнбергера (Karosserie Ludwig Weinberger)
• Bugatti Type 37A Hanni Roadster (1931) швейцарскае атэлье «Хані» (Hanni)
• Bugatti Type 41 Royale Kellner Coupe (1932) французскае атэлье «Кейнер» (Kellner)
• Bugatti Type 57C Van Vooren Cabriolet (1939) бельгійскае атэлье «Ван Вурэн» (Van Vooren)
• Bugatti Type 57 C Voll & Ruhrbeck Cabriolet (1939) германскае атэлье «Волл і Рурбек» (Voll & Ruhrbeck)
• Bugatti Type 101 Exner Ghia (1966) італьянскае атэлье «Карацерыа Гіа СПА» (Carrozzeria Ghia SpA) па эскізах амерыканскага дызайнера Вірджыла Экснера (Virgil Exner)

Фінансавыя паказчыкі Bugatti не выдаюцца.