Κινεζικός πολιτισμός

Κατά την παράδοση, ο μυθικός Κίτρινος αυτοκράτορας (2698–2598 π.Χ.) θεωρείται ως ο ιδρυτής του κινεζικού πολιτισμού και ο πρόγονος όλων των Κινέζων.^[8][9]

Κυρίαρχο διαχρονικό χαρακτηριστικό του κινεζικού πολιτισμού αποτελεί ο κομφουκιανισμός, το σύστημα διδαχών του φιλοσόφου Κομφούκιου (551–479 π.Χ.) ο οποίος επεδίωξε να δημιουργήσει μια φιλοσοφία αξιών βασισμένη σε παλαιότερες εποχές της δυναστείας των Τζόου.^[10] Με το πέρασμα του χρόνου η φιλοσοφία αυτή εξελίχθηκε σε τρόπο ζωής και κατόπιν σε λαϊκή παράδοση και θρησκεία -μαζί με ταοϊσμο και βουδισμό-, ενώ πολιτικά αναμείχθηκε με τον νομικισμό και τον κεντραλισμό οι οποίοι ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά της πολιτικής ζωής υπό την απόλυτη εξουσία του αυτοκράτορα της Κίνας.^[11]Στην Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, με την μετάβαση της στον κομμουνισμό μετά τον Κινεζικό Εμφύλιο Πόλεμο ο κομφουκιανισμός ως γενική ιδεολογία τέθηκε σε δοκιμασία, όμως η επίδραση του ήταν τόσο παλιά και βαθιά ώστε επηρέασε σημαντικά τα χαρακτηριστικά του κινεζικού κομμουνισμού,^[12][13] ενώ στις αρχές του 21ου αιώνα άρχισε να γίνεται αποδεκτός ως τμήμα του πολιτικού λόγου και διπλωματίας.^[14][15]

Στην γλώσσα και την λογοτεχνία, η κινεζική γλώσσα είναι από τις αρχαιότερες του κόσμου και σε συνεχή χρήση για χιλιάδες χρόνια στις διάφορες ιστορικές μορφές της. Η κινεζική λογοτεχνία διαθέτει πολλά σημαντικά έργα, όπως το Ι Τσινγκ (1000 π.Χ.), το Τάο Τε Τσινγκ του Λάο Τσε (6ος αιώνας π.Χ.), η Τέχνη του πολέμου του Σουν Τσου (6ος αιώνας π.Χ.), και τα Ανάλεκτα του Κομφούκιου (5ος-3ος αιώνας π.Χ.), αλλά και τα τέσσερα μεγάλα κλασικά μυθιστορήματα^[16] της κινεζικής παράδοσης (π.χ. το Όνειρο της κόκκινης κάμαρας) τα οποία καλύπτουν από την δυναστεία των Μινγκ (14ος-17ος αι.) έως την δυναστεία των Τσινγκ (17ος-20ός αι.). Ιστορικά γραφόταν με χρήση της κινεζικής καλλιγραφίας, και μετέπειτα ήταν δυνατή και η μαζική παραγωγή μέσω της τυπογραφίας κινητών μερών η οποία αναπτύχθηκε κατά την δυναστεία των Σονγκ τον 11ο αιώνα.

Άλλα σημαντικά χαρακτηριστικά του κινεζικού πολιτισμού είναι:

• η κινεζική αρχιτεκτονική, η οποία ως ύφος και τεχνοτροπία αναπτύχθηκε στην ανατολική Ασία κατά την διάρκεια πολλών αιώνων. Τα κύρια δομικά στοιχεία έχουν σε μεγάλο βαθμό παραμείνει αναλοίωτα, και οι περισσότερες αλλαγές αφορούν κυρίως διακοσμητικές λεπτομέρειες. Από την δυναστεία των Τανγκ και έπειτα, η κινεζική αρχιτεκτονική επηρέασε σημαντικά τις αντίστοιχες αρχιτεκτονικής της Κορέας, Βιετνάμ, και Ιαπωνίας.
• οι πολεμικές τέχνες, με την Κίνα να αποτελεί ένα από τα κύρια σημεία όπου αναπτύχθηκαν. Συχνά αποκαλούνται με τους γενικούς όρους κουνγκ φου και γουσού για την συμπερίληψη εκατοντάδων σχολών πολεμικών τεχνών που αναπτύχθηκαν ανά τους αιώνες.
• διάφορα άλλα πεδία σε ιδιαίτερα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων τα οποία φέρουν μαζί τους τον σαφή κινεζικό χαρακτήρα, όπως η κινεζική αστρολογία και κινεζικό ημερολόγιο, η κινεζική μυθολογία, η κινεζική ζωγραφική, η κινεζική μαγειρική, ο κινεζικός ρουχισμός, η κινεζική κεραμική, η κινεζική ιατρική, και η κινεζική μουσική.

Ο κινεζικός πολιτισμός αποτελείται από πολλούς συστήνοντες μικρότερους πολιτισμούς οι οποίοι διακρίνονται κυρίως από τις διαφορές στην γλώσσα, όπως ο Καντονέζικος, Χάκκα, Χοκκιέν, Χουνάν στον νότο, και Σαντόνγκ στον βορά, με τρόπο όπου οι πολιτιστικές διαφορές μεταξύ γειτονικών επαρχιών είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε να μοιάζουν με τις διαφορές που παρατηρούνται μεταξύ των γειτονικών ευρωπαϊκών χωρών -για παράδειγμα τα μανδαρινικά και τα καντονέζικα δεν είναι αμοιβαία κατανοητά-.^[17] Εθνοτικά, όλες οι περιτπώσεις αυτές καλύπτονται από τον προσδιορισμό της εθνοτικής ομάδας των Κινέζων Χαν, οι οποίοι αποτελούν πάνω από το 90% της εθνοτικής σύστασης της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, 95% της Ταϊβάν, και σημαντικό ποσοστό των κινεζικών πληθυσμών στις υπόλοιπες χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας, ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Ταϊλάνδη, η Μαλαισία και η Σιγκαπούρη.^{[18][19][20] [21]}

• 
  Σκηνή από παράσταση της όπερας του Πεκίνου
• 
  Ο εορτασμός του χορού του Δράκου (舞龙/舞龍) κατά τους εορτασμούς του κινεζικού νέου έτους
• 
  Ξυλόγλυπτο του 12ου αιώνα της δυναστείας των Σονγκ
• 
  Απεικόνιση κινεζικού δράκου σε χειρόγραφο του 1244
• 
  Ενδυμασία αξιωματούχου της δυναστείας των Μινγκ
• 
  Διάφορα πιάτα της παραδοσιακής κινεζικής μαγειρικής, με ρύζι, γαρίδες, μελιτζάνες, τόφου, πάπια, κ.α.
• 
  Κινεζικό πράσινο τσάι με φύλλα
• 
  Περίτεχνα διακοσμημένο τραπέζι της δυναστείας των Μινγκ, 1425–1436
• 
  Πορσελάνινο βάζο της δυναστείας των Μινγκ, 16ος αιώνας

• Chang, K.C. [張光直] (1983), Art, Myth, and Ritual: The Path to Political Authority in Ancient China, Cambridge, MA: Harvard University Press, ISBN 0-674-04807-5 , 0-674-04808-3.
• Wang, Hengwei 王恒伟 (2005), Zhongguo lishi jiangtang 中国历史讲堂, Beijing: Zhonghua shuju 中华书局, ISBN 962-8885-24-3 

• Ιστορία της Κίνας