Humanus cultus Sericae

Humanus cultus Sericae, in regione Serica ad solis ortum sita, unam ex humanis ostendit culturis veterrimis[1][2] quae continue exsistit. Iam temporibus antiquis Sinae[3] seu Seres celebri erant apud Romanos, ob textum sericum importatum.[4] Claudius Ptolemaeus geographus Romanus saeculo secundo tabulam geographicam Sericam regionem sic descripsit: "ad fines orbis nobis cogniti sitam," ubi Sinae aliaeque gentes habitabant.[5]

Nexus interni

Notae

Fontes

Bibliographia

Libri antiquiores
  • Theophilus Sigefridus Bayer(de), De horis Sinicis et cyclo horario commentationes: accedit . . . parergon Sinicum de calendariis Sinicis ubi etiam quaedam in doctrina temporum Sinica emendantur. Petropoli, 1735 (Textus apud Google Books)
  • Georg Bernhard Bilfinger, Specimen doctrinae veterum Sinarum moralis et politicae. Francofurti ad Moenum, 1724 (Textus apud Google Books) (Textus apud Google Books)
  • Philippus Couplet, Tabula chronologia monarchiae Sinicae. Vindobonae, 1703 (Textus apud Google Books) (Textus apud Google Books)
  • Johann Burkhard Mencke, Jacob Friedrich Reimmann, Historia philosophiae Sinensis nova methodo tradita. Brunsvicii, 1727 (Textus apud Google Books)
  • Andreas Müllerus, Hebdomas observationum de rebus Sinicis. Coloniae Brandenburgicae, 1674 (Textus apud Google Books)
  • Franciscus Noel, Philosophia Sinica. Pragae, 1711 (Textus apud Google Books)